នៅក្នុងភាសាខ្មែរមានសំនួនពាក្យជាច្រើន ដែលមានន័យប្រៀបធៀបពីអង្គមួយទៅអង្គមួយទៀតពីវត្ថុមួយទៅវត្ថុមួយទៀត។
ឧទាហរណ៍៖
- ចកជីវិត៖ ជីវិតរសាត់អណ្តែតគ្មានទិសដៅ។
- ភ្នំឆ្អឹង៖ ឆ្អឹងជាច្រើនគរជាគំនរខ្ពស់ដូចជាជាភ្នំ។
- ជើងភ្នំ៖ ជាផ្នែកខាងក្រោមនៃភ្នំ ដូចអវយវៈខាងក្រោមរបស់មនុស្ស ដែលហៅថា ជើង។
- សមុទ្រទឹកភ្នែក៖ ជាទុក្ខដ៏សែនធ្ងន់ធ្ងរដែលស្តែងចេញតាមរយៈ ការយំបញ្ចេញទឹកភ្នែកប្រៀបបាននឹងទឹកសមុទ្រ។
- មេឃស្រកានាគ៖ ជាមេឃដែលមានដុំពពករូបរាងដូចស្រកាធំៗ ដែលប្រៀបបាននឹងស្រកានាគ។
* សំនួនពាក្យទាំងនេះកើតចេញពីទំហៀបមួយ ដែលមិនប្រើសំនួនប្រៀបធៀប“ដូច ដូចជា ហាក់ដូចជា ឬ ឧបមា” នៅចន្លោះនៃងង្គទាំងពីរនោះទេ។ ដូចនេះ បំរៀបន័យ ឬមេតាផរ គឺជាទំហៀបន័យ ដោយគ្មានចំណងធៀបឡើយ។
