នៅក្នុងភាសាខ្មែរយើងមានល្បះខ្លះ ប្រើកិរិយាសព្ទបង្គោលតែមួយមិនទាន់ន័យគ្រប់គ្រាន់មានន័យនៅឡើយ។ ដើម្បីធ្វើឱ្យល្បះនោះមានន័យគ្រប់គ្រាន់ល្អត្រឹមត្រូវ លុះត្រាតែប្រើកិរិយាសព្ទជំនួយ ឬជំនួយកិរិយាថែមទៀត។
ក. កិរិយាបំពេញ
កិរិយាបំពេញ ជាជំនួយដែលបង្ហាញលទ្ធភាព ឬលទ្ធផលរបស់កិរិយា។ ជំនួយបំពេញមានដូចជា៖ ឃើញ បាន កើត ទាន់ កើត ទាន់ លក់ ចេះ ខាន រួច...។ ឧទាហរណ៍៖ គាត់មើលឃើញពួកយើង។ “ឃើញ” ជំនួយកិរិយាបំពេញ។
ខ. កិរិយាទិសដៅ
កិរិយាទិសដៅ គឺជាជំនួយដែលប្រើសម្រាប់ប្រាប់ទិសដៅរបស់កិរិយាបង្គោល។ ជំនួយទិសដៅមានដូចជា៖ មក ទៅ ជូន ឱ្យ ចុះ ឡើង ចេញ...។
ឧទាហរណ៍៖
- វាដើរចូលក្នុងថ្នាក់។ “ចូល” ជំនួយទិសដៅ ប្រាប់ទិសដៅនៃអំពើឆ្ពោះទៅខាងក្នុង។
- សុភាពចុះមកទីនេះមួយភ្នែក។ “មក” ជំនួយទិសដៅនៃអំពើឆ្ពោះមកជិតអ្នកនិយាយ។
គ. ពាក្យដើមកិរិយា
ពាក្យដើមកិរិយា ប្រើជាមួយកិរិយាបង្គោល សម្រាប់សម្តែងគុណលក្ខណៈរបស់កិរិយាបង្គោលនោះ។ ពាក្យដើមកិរិយាមានលក្ខណៈប្រហាក់ប្រហែលនឹងកិរិយាខាងដើមដែរ។ ឧទាហរណ៍៖
- ល្ខោនជិតលេងហើយ។ “ជិត” ជំនួយប្រាប់ពេលហៀបនឹង ជិត...។
- ការសិក្សាខ្ញុំសព្វថ្ងៃកាន់តែរីកចម្រើនឡើង។ “កាន់តែ” ជំនួយប្រាប់សភាពលក្ខណៈ។
ឃ. ជំនួយកិរិយាខាងដើម
ជំនួយកិរិយាខាងដើម គឺជាជំនួយដែលប្រើសម្រាប់ប្រាប់ទិសដៅរបស់កិរិយាបង្គោល។
ជំនួយទិសដៅមានដូចជា៖ មក ទៅ ជូន ឱ្យ ចុះ ឡើង ចេញ...។
ដូចនេះជំនួយកិរិយា គឺជាពាក្យសម្រាប់បង្រ្គប់ន័យសេចក្តីរបស់កិរិយាសព្ទបង្គោលណាមួយនៅក្នុងល្បះ។ ជំនួយកិរិយាមានដូចជា កិរិយាបំពេញ កិរិយាទិសដៅ កិរិយាខាងដើម និង ពាក្យដើមកិរិយា។