អ្នកនិពន្ធ គឺជាអ្នកដែលបង្កើត រៀបរៀង សរសេរស្នាដៃ។ កាលកំណត់តែង គឺជាពេលវេលា ថ្ងៃខែឆ្នាំ ដែលអ្នកនិពន្ធបានសរសេរចប់សព្វគ្រប់ ហើយបានបញ្ជាក់នៅក្នុងស្នាដៃរបស់ខ្លួនយ៉ាងពិតប្រាកដ។
ការសិក្សាអក្សរសិល្ប៍បុរាណ ឬរឿងបុរាណសំដៅដល់ ការសិក្សារឿងព្រេង និងរឿងប្រឌិត ដែលកើតមានឡើងក្នុងសម័យកាលដំបូងនៃប្រវត្តិអក្សរសិល្ប៍បុរាណ។ រឿងបុរាណគ្មានឈ្មោះអ្នកនិពន្ធនិងកាលបរិច្ឆេទច្បាស់លាស់ទេ។ រឿងបុរាណកើតឡើងដោយសារ កើតឡើងដោយសារតែមានការនិទាន ឬនិយាយតៗគ្នាពីមាត់មួយទៅមាត់មួយ ហើយក្រោយមកក៏មានការនិយមចូលចិត្ត និងមានការរៀបចំចងក្រងតាមការនិទានឡើងវិញ ដើម្បីទុកជាឯកសារដូចជាប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរ មានចំនួន៩ភាគ ដោយក្រុមពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យជាដើម។ ស្នាដៃខ្លះ ជួនកាលមានឈ្មោះអ្នកនិពន្ធ តែគ្មានកាលកំណត់តែពិតប្រាកដដូចជា ប្រភេទរឿងទសជាតកបញ្ញាសជាតក។ល។ មានលក្ខណៈសម្គាល់ជារឿងបុរាណ ទាំងផ្នែកអត្ថន័យ អត្ថរូប និងអត្ថរស។
