ក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ មនុស្សម្នាក់ៗមិនអាចចៀសផុតពីកំហុសឆ្គងទាំងឡាយនោះទេ ទោះបីកំហុសឆ្គងទាំងនោះកើតឡើងដោយអចេតនា ឬចេតនាដោយសារមោហ៍បាំងមួយពេលក្តី។ ប៉ុន្តែការទទួលកំហុស ការចេះកែប្រែខ្លួន និងការអធ្យាស្រ័យជាមាគ៌ាដ៏ប្រពៃដែលញ៉ាំងឱ្យសង្គមមានសន្តិភាព។ ការសូមអភ័យទោសក៏ជាមធ្យោបាយមួយ ឬជាឥរិយាបថប្រពៃមួយ បង្ហាញឱ្យឃើញថាការទទួលស្គាល់នូវកំហុសឆ្គងទាំងឡាយ ដែលគេបានប្រព្រឹត្តកន្លងមកហើយលុបបំបាត់នូវកំហឹង ការគុំគួន ឬការព្យាបាទនានា នាំឱ្យមានភាពរីករាយស្រស់ស្រាយនិងសាមគ្គីភាព។
*សំនួនសូមអភ័យទោស
- សូមអត់ទោសឱ្យខ្ញុំផង ព្រោះ..............
- សូមលើកលែងទោស........................
- សូមអធ្យាស្រ័យឱ្យខ្ញុំ.........................
- ខ្ញុំសោកស្តាយណាស់ចំពោះកំហុស......
- ខ្ញុំដឹងថា.............មានចិត្តទូលាយមិនប្រកាន់......
- ខ្ញុំធ្វើនេះដោយអចេតនាទេ សូម..........។ល។
*សំនួនអធ្យាស្រ័យ ឬលើកលែងទោស
- មិនអីទេ! ខ្ញុំគិតថានេះជាកំហុសដោយអចេតនា..........
- ណ្ហើយ! កុំបារម្ភអ្វី! ខ្ញុំមិនប្រកាន់ទេ........................
- មិនអីទេ!....ឱ្យតែ..........ចេះភ្ញាក់រឭក..................
- ប្រសើរណាស់!.......ចេះស្គាល់កំហុសដូចនេះ..........។ល។