យោងតាមការប៉ាន់ស្មានរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ ចំនួនប្រជាជនសរុបនៅលើពិភពលោក កើនដល់ប្រាំមួយពាន់ ប្រាំបីរយលាននាក់ (៦ ៨០០ ០០០ ០០០)ក្នុងឆ្នាំ ២០០៩ ។ យោងតាមស្ថាប័នជំរឿនសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលបានប៉ាន់ស្មាន កាលពីថ្ងៃទី ៣១ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១០ ចំនួនប្រជាជនសរុបនៅលើពិភពលោក មានប្រាំមួយពាន់ ប្រាំបីរយម្ភៃបួនលាន បីសែននាក់ ( ៦ ៨២៤ ៣០០ ០០០)។ល្បឿនយ៉ាងរហ័សបំផុតនៃកំណើនប្រជាជនពិភពលោក មានអត្រាខ្ពស់ជាង ១.៨% ក្នុងមួយឆ្នាំ ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ ១៩៥០-១៩៦០ និង ១៩៧០។ ឆ្នាំ ២០០៨ អត្រាកំណើននេះ បានថយចុះស្ទើរតែពាក់កណ្ដាល បន្ទាប់ពីឈានដល់អត្រាកំណើនយ៉ាងខ្ពស់បំផុត២.២% ក្នុងមួយឆ្នាំ ក្នុងឆ្នាំ ១៩៦៣។ដោយសារតែអត្រាកំណើតខ្ពស់ជាងអត្រាមរណៈ ចំនួនប្រជាជនសរុបនៅលើពិភពលោក ត្រូវបានគេគិតថា នឹងកើនឡើងដល់ ៩ពាន់លាននាក់ នៅចន្លោះឆ្នាំ ២០៤០ និង២០៥០។ មតិទូទៅដែលមានលក្ខណៈវិទ្យាសាស្ត្រអះអាងថា ការកើនឡើងចំនួនប្រជាជនសរុបនៅលើពិភពលោកបច្ចុប្បន្ន និងការកើនឡើងការប្រើប្រាស់ធនធាន នឹងនាំមកនូវការគំរាមកំហែងដល់ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី ដូចជា ការកើនឡើងកម្រិតនៃឧស្ម័នកាបូនិកក្នុងបរិយាកាស ការកើនឡើងកម្ដៅក្នុងសកលលោក និងការបំពុលបរិស្ថាន។បើគិតមកដល់ឆ្នាំ ២០០៧ ចំនួនប្រជាជននៅទ្វីបអាស៊ីមានចំនួន៣.៨ពាន់លាននាក់ ស្មើនឹងជាង ៦០% នៃចំនួនប្រជាជនសរុបនៅលើពិភពលោក។ ក្នុងនោះចិននិងឥណ្ឌាមានប្រហែល ៤០% នៃចំនួនប្រជាជនសរុបនៅលើពិភពលោក។ ទ្វីបអាហ្វ្រិក មានប្រជាជនសរុប៨៤០ពាន់លាននាក់ ស្មើនឹង១២% នៃប្រជាជនសរុបនៅលើពិភពលោក។ ទ្វីបអឺរ៉ុប មានប្រជាជនសរុប៧១០ពាន់លាននាក់ ស្មើនឹង១១% នៃប្រជាជនសរុបនៅលើពិភពលោក។ទ្វីបអាមេរិកខាងជើង មានប្រជាជនសរុប៥១៤ពាន់លាន នាក់ ស្មើនឹង៨% នៃប្រជាជនសរុបនៅលើពិភពលោក។ ទ្វីបអាមេរិកខាងត្បូង មានប្រជាជនសរុប៣៧១ពាន់លាននាក់ ស្មើនឹង៥.៣% នៃប្រជាជនសរុបនៅលើពិភពលោក។ អូស្ត្រាលី មានប្រជាជនសរុប២១ពាន់លាននាក់ ស្មើនឹង០.៣% នៃប្រជាជនសរុបនៅលើពិភពលោក។
បណ្ដាប្រទេសឬតំបន់ចំនួន១០ ដែលមានដង់ស៊ីតេប្រជាជន ខ្ពស់ជាងគេបំផុត គឺ ៖
- ម៉ូណាកូ ១៦ ៧៧៩នាក់/km2
- សិង្ហបុរី ៦ ៥៣៥នាក់/km2
- បុរីវ៉ាទីកង់ ១ ៨៧៣ នាក់/km2
-
ម៉ាល់ឌីវ ១ ២៩៣នាក់/km2
- ម៉ាល់តា ១ ២៧៩នាក់/km2
- បារ៉ែន ១ ០៨៩នាក់/km2
- បង់ក្លាដែស ១ ០៦៩នាក់/km2
- ប៉ាលេស្ទីន ៧០២នាក់/km2
-
ណូរូ ៦៦៣នាក់/km2
- តៃវ៉ាន់ ៦៣៤នាក់/km2
អង្គការសហប្រជាជាតិបង្ហាញថា ប្រជាជនប្រហែល៨៥០លាននាក់មានអាហារបរិភោគមិនគ្រប់គ្រាន់ ឬស្លាប់ដោយសារអត់អាហារ និង១.១ពាន់លាននាក់មិនមានទឹកស្អាតប្រើប្រាស់ ។ របាយការណ៍អភិវឌ្ឍន៍មនុស្សជាតិរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិឆ្នាំ ១៩៩៧ បញ្ជាក់ថា « ក្នុងអំឡុងពេលពី១៥-២០ ឆ្នាំ ចុងក្រោយនេះ ប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍជាង១០០ និងប្រទេសអឺរ៉ុបខាងកើតមួយចំនួនតូច បានទទួលរងការឈឺចាប់ដោយសារតែបរាជ័យនៃភាពរីកចម្រើនប្រកបដោយហាយនភាព។ ការកាត់បន្ថយកម្រិតជីវភាព(ស្តង់ដារជីវភាព) បានធ្លាក់នៅក្នុងកម្រិតមួយយ៉ាងទាប និងអូសបន្លាយក្នុងរយៈពេលមួយយូរជាងអ្វីដែលគេបានឃើញនៅក្នុងបណ្ដាប្រទេសឧស្សាហកម្ម ក្នុងអំឡុងពេលនៃការធ្លាក់ចុះ(វិបត្តិ) ក្នុងឆ្នាំ១៩៣០។ ជាលទ្ធផល ប្រាក់ចំណូលរបស់ប្រជាជនជាងមួយពាន់លាននាក់បានធ្លាក់ចុះដល់ក្រោមកម្រិតនៃប្រាក់ចំណូលកាលពី ១០-២០ ឬ៣០ ឆ្នាំមុន »។ ភាគរយនៃប្រជាជនដែលមិនមានអាហារគ្រប់គ្រាន់ចាប់ពីឆ្នាំ ១៩៧០មក គឺធ្លាក់ពី៣៨% មក ៣៣% ក្នុងឆ្នាំ១៩៩៦ ហើយគេរំពឹងថា នឹងថយចុះដល់ ៣០% នៅត្រឹមឆ្នាំ ២០១០។ ប៉ុន្តែ ចំនួនប្រជាជនតាមតំបន់ បានកើនឡើងយ៉ាងរហ័ស(ទ្វេជាពីរ) នៅចន្លោះឆ្នាំ១៩៧០ និង១៩៩៦។ កំណើននេះ បានរក្សាចំនួនប្រជាជនដែលមិនមានអាហារគ្រប់គ្រាន់ឱ្យនៅថេរ ហើយភាគរយនៃចំនួនប្រជាជនដែលមិនមានអាហារគ្រប់គ្រាន់នឹងធ្លាក់ចុះមកត្រឹមជាងពាក់កណ្ដាល។
បញ្ហាដែលកើតឡើងដោយសារកំណើនប្រជាជននៅលើពិភពលោក រួមមាន ៖
- ការខ្វះទឹកស្អាតសម្រាប់ផឹកនិងប្រើប្រាស់ ខ្វះថាមពល ការបង្កើតការបំពុល ឬការធ្វើឱ្យកខ្វក់ ខ្យល់ ទឹក ដី ការរំខានដោយសំឡេង ការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើនិងការធ្វើឱ្យខូចប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី
ដែលជួយឱ្យមានលំនឹងរវាងអុកស៊ីសែននិងឧស្ម័នកាបូនិកក្នុងបរិយាកាស។
- ការកើនកម្ដៅលើពិភពលោក បាត់បង់ដីដែលអាចដាំដំណាំបាន និងការខ្សោះជីជាតិដី បំផ្លាញសត្វព្រៃ ជាពិសេសប្រភេទសត្វកម្រ។
- ការកើនឡើងនៃវិស័យឧស្សាហកម្ម នាំឱ្យមានការបំពុលកាន់តែខ្លាំង។
-
ការកើនឡើងភាពក្រីក្រ ការទ្រុឌទ្រោមសុខភាព និងមានជំងឺ ដែលធ្វើឱ្យមនុស្សមានអាយុខ្លី។
- ការកើនឡើងអំពើលួច ប្លន់ ចាប់ជំរិត ភេរវកម្ម ការជួញដូរគ្រឿងញៀន អំពើអសីលធម៌ទៅលើកុមារនិងទារក ទំនាស់ និងការប៉ះទង្គិចគ្នាក្នុងការដណ្ដើមធនធាន។
-
សេរីភាពបុគ្គលថយចុះ ការរឹតបន្តឹងខាងច្បាប់កើនឡើង។
ដើម្បីប្រឈមមុខជាមួយស្ថានភាពដ៏អាក្រក់ដែលកំពុងតែកើតមាននៅលើភពផែនដីនេះ មនុស្សត្រូវធ្វើការប៉ាន់ស្មានពីលទ្ធភាពអាក្រក់របស់ស្ថានភាព និងរិះរកវិធីណាមួយដើម្បីដោះស្រាយ។ ប្រសិនបើបញ្ហាអាក្រក់មិនត្រូវបានដោះស្រាយទេ នោះវានឹងក្លាយទៅជាស្ថានភាពមួយដែលកាន់តែអាក្រក់ឡើង។ក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាបរិស្ថាន យើងមានវិធីមួយចំនួនដូចជា ៖
- វិធីទី១ គឺការកាត់បន្ថយកាកសំណល់ ឬសំរាម និងការកាត់បន្ថយការបំពុល ឬការធ្វើឱ្យកខ្វក់បរិស្ថាន ការផលិតឡើងវិញនូវសម្ភារៈដែលជាកាកសំណល់ផ្សេងៗដែលអាចនាំទៅរកការកាត់បន្ថយកាកសំណល់ឧស្សាហកម្ម ដែលប្រកបដោយគ្រោះថ្នាក់។ លើសពីនេះទៀត ការផលិតរថយន្ដប្រភេទថ្មី ដែលមានកម្រិតនៃការបំពុលអាកាសធាតុទាបជាងមុន និងប្រើប្រាស់ជាតិគីមីណាដែលមិនធ្វើឱ្យខូចគុណភាពដី ក៏ជាដំណោះស្រាយបញ្ហាបរិស្ថានដ៏សំខាន់ដែរ។
- វិធីទី២ ជាវិធីដែលត្រូវបានគេប្រើដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាបរិស្ថាន គឺការពង្រីកប្រភពថាមពលថ្មី។ ជំនួសឱ្យការពឹងពាក់ទាំងស្រុងទៅលើប្រេងឥន្ធនៈ ឧស្ម័ន និងធ្យូងថ្ម មនុស្សកំពុងតែពង្រីកប្រភពថាមពលផ្សេងទៀតដែលអាចធ្វើទៅបានដូចជា ថាមពលវារីអគ្គិសនី ថាមពលនុយក្លេអ៊ែរ និងថាមពលខ្យល់។ លើសពីនេះទៀត គេពង្រឹងការកែច្នៃម៉ាស៊ីនរថយន្ដដោយប្រើអាគុយ ឬក៏ប្រើឧស្ម័ន។
- វិធីទី៣ ត្រូវបានគេរកឃើញនៅក្នុងសំណើនៃផែនការសម្រាប់តុល្យភាពសេដ្ឋកិច្ច នយោបាយ និងសង្គម គឺយើងត្រូវធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីឈានទៅដល់សភាពមួយ ដែលមានតុល្យភាពសកល ការធ្វើឱ្យមានលំនឹងចំនួនមនុស្សសរុបលើពិភពលោក ការកំណត់ផលិតផលឧស្សាហកម្មសម្រាប់បម្រើតម្រូវការរបស់មនុស្ស ការបញ្ឈប់ការធ្វើឱ្យហិនហោចធម្មជាតិ និងការកម្រិតនៃការបំពុលបរិស្ថាន ការបង្កើនចំណីអាហារសម្រាប់មនុស្សជាតិ។ ជាទិដ្ឋភាពនយោបាយ កម្មវិធីនេះគួរតែបង្កើតអាជ្ញាធរ សកលមួយសម្រាប់បង្ខំឱ្យមានសមភាពជាងមុនក្នុងការចែកចាយផលិតផល។ ប្រសិនបើគ្មានអាជ្ញាធរបែបនេះទេ នឹងគ្មានអ្វីទប់ស្កាត់សហគមន៍នីមួយៗ ឬជាតិនីមួយៗពីការបំផ្លាញធនធាននៃភពផែនដីបានឡើយ។ ការព្យាយាម សម្រេចការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចខ្ពស់បំផុតសម្រាប់សហគមន៍ ឬជាតិ នឹងទទួលបរាជ័យ។
- វិធីទី៤ គឺការដោះស្រាយបញ្ហាបរិស្ថានតាមបែបព្រះពុទ្ធសាសនា។ យោងតាមទ្រឹស្ដីពុទ្ធសាសនា បញ្ហាបរិស្ថាន នឹងអាចដោះស្រាយបាន នៅពេលដែលមនុស្សតាំងចិត្តរស់នៅក្នុងជីវិតសាមញ្ញបំផុត។ នេះគឺជាឧត្ដមគតិរបស់ព្រះពុទ្ធអង្គ ដែលបានមើលឃើញថា ដំណោះស្រាយបញ្ហាសុភមង្គលរបស់មនុស្ស មិនមែនត្រូវបានគេរកឃើញនៅក្នុងការផ្លាស់ប្ដូរនៃលក្ខខណ្ឌ នៅក្នុងពិភពខាងក្រៅទេ ប៉ុន្តែនៅក្នុងការផ្លាស់ប្ដូរនៃឥរិយាបថខាងក្នុងផ្ទាល់របស់មនុស្ស។ ព្រះអង្គឈ្វេងយល់ថា មនុស្សអាចឈានទៅដល់សន្តិភាពផ្លូវចិត្ត នៅពេលដែលគេបោះបង់ចោលសេចក្ដីលោភលន់ ហើយរស់នៅក្នុងជីវិតសាមញ្ញ។
ដើម្បីរួមចំណែកដោះស្រាយបញ្ហានានាដែលកំពុងកើតឡើងដោយសារតែកំណើនប្រជាជនពិភពលោក ៖
- ទីមួយ យើងត្រូវ ផ្ដោតការយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើការអប់រំអំពីផលវិបាកនៃកំណើននេះនិងអប់រំប្រជាជនឱ្យចេះធ្វើផែនការគ្រួសារ វិធីគ្រប់គ្រងកំណើត ឬមធ្យោបាយគ្រប់គ្រងកំណើត
ដូចជាការប្រើប្រាស់ស្រោមអនាម័យ ថ្នាំគ្រាប់ ថ្នាំចាក់ កងដាក់ដៃ កងដាក់ស្បូន ការចងដៃស្បូន ការចងបំពង់មេជីវិត និងវិធីផ្សេងទៀតសម្រាប់ពន្យារ ឬបញ្ឈប់កំណើត។
- ទីពីរ ដោយត្រូវពង្រីកការអប់រំដើម្បីឱ្យមានការអភិវឌ្ឍប្រកបដោយនិរន្តរភាព។
-
ទីបី យើងត្រូវចូលរួមការពារកុំឱ្យមានការបំពុល ឬធ្វើឱ្យកខ្វក់បរិស្ថាន។
- ទីបួន យើងត្រូវ ចូលរួមចំណែកសន្សំសំចៃទឹកស្អាតសម្រាប់ផឹក ម្ហូបអាហារ ថាមពល និងធនធានដទៃទៀត ទប់ស្កាត់ការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើ
និងការបំផ្លាញធនធានកម្រផ្សេងៗ។
- ទីប្រាំ យើងចូលរួមកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រ និងទប់ស្កាត់អំពើលួច ប្លន់ ចាប់ជំរិត ភេរវកម្ម ការជួញដូរគ្រឿងញៀន ទំនាស់ និងការប៉ះទង្គិចគ្នាក្នុងការដណ្ដើមធនធាននិងទប់ស្កាត់ជំងឺតម្កាត់ផ្សេងៗទៀត។