ស្ថាប័នតុលាការ
ជាស្ថាប័នមួយមានអំណាចឯករាជ្យ មានតួនាទីការពារសេរីភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ។ តុលាការ មានអំណាចគ្របដណ្ដប់ទៅលើរឿងក្តីទាំងអស់រួមទាំងរឿងក្តីរដ្ឋបាលផងដែរ ។
- មានតែចៅក្រមទេដែលមានសិទ្ធិជម្រះក្តីដោយគោរពច្បាប់យ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់
និងឱ្យអស់ពីដួងចិត្ត និងសម្បជញ្ញៈរបស់ខ្លួន ។
- តុលាការមានអំណាចនៅក្នុងការធ្វើសេចក្តីសម្រេចលើរឿងក្តីផ្សេងៗ
។
- ចៅក្រមមានអំណាចជំនុំជម្រះរឿងក្តីទាំងអស់រួមទាំងរឿងក្តីទាំងឡាយដោយបុគ្គលដែលមានបំណងប្តឹងពីកំហុសឆ្គងផ្នែករដ្ឋបាលរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល ។
- តុលាការមានអំណាចឯករាជ្យ
ចៅក្រមអាចសម្រេចសេចក្តីដោយឆន្ទានុសិទ្ធិរបស់ខ្លួន ។
ក្នុងក្រមនីតិវិធីព្រហ្មទណ្ឌ និង ក្រមនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណីបានបញ្ជាក់ច្បាស់អំពីសាលាជម្រះក្តីដូចខាងក្រោម៖
សាលាជម្រះក្តីថ្នាក់ទាប ឬសាលាដំបូង
គឺតុលាការរាជធានីខេត្តដែលក្នុងនោះមាន ៖
- ប្រធានតុលាការមួយរូប អនុប្រធាន
និងចៅក្រមមួយរូប។
- អយ្យការអមតុលាការមានព្រះរាជអាជ្ញាមួយរូបជាប្រធាន និងព្រះរាជអាជ្ញារងមួយ ឬច្រើន។
- តុលាការយោធាមានបុគ្គលិកទាំងអស់ជាយោធាដែលមានប្រធានម្នាក់
អនុប្រធាន និងចៅក្រម។
សាលាឧទ្ធរណ៍ត្រូវបានបែងចែកជាផ្នែករដ្ឋប្បវេណី ព្រហ្មទណ្ឌ រដ្ឋបាល និងផ្នែកពាណិជ្ជកម្ម ក្នុងនោះមាន ៖
- ប្រធានតុលាការមួយរូប អនុប្រធាន
និងចៅក្រមច្រើនរូប ។
- អគ្គព្រះរាជអាជ្ញាមួយរូបជាប្រធាន
អគ្គព្រះរាអាជ្ញារង និងមានព្រះរាជអាជ្ញាជាច្រើនរូប ។
តុលាការកំពូលត្រូវបានដឹកនាំដោយប្រធានមួយរូប អនុប្រធាន ចៅក្រមជាច្រើនរូប និងពីរផ្នែកទៀត គឺផ្នែករដ្ឋប្បវេណី និងផ្នែកព្រហ្មទណ្ឌ។ ស្ថាប័ននេះត្រូវចែកជា
៣ ផ្នែក និងមាននាទីផ្សេងៗគ្នា៖
- ផ្នែកស៊ើបអង្កេត
មានភារកិច្ចធានានូវនីត្យានុកូលភាពនៃការស៊ើបអង្កេត ។
- ផ្នែករដ្ឋប្បវេណី
ទទួលខុសត្រូវចំពោះការប្រមូលព័ត៌មាន និងភស្តុតាងដើម្បីធ្វើការសន្និដ្ឋាន។
- ផ្នែកព្រហ្មទណ្ឌ ទទួលខុសត្រូវចំពោះអគ្គព្រះរាជអាជ្ញាដោយប្រើសិទ្ធិព្រះរាជអាជ្ញានៅក្នុងការពិនិត្យចោទប្រកាន់នានាការធ្វើសេចក្តីសន្និដ្ឋាន
ការសួរចម្លើយ។
អង្គការអយ្យការ នៅអមសាលាជម្រះក្តី សាលាជាន់ទាប ឬសាលាដំបូង ។ នៅក្នុងរឿងព្រហ្មទណ្ឌក្រុមអយ្យការដើរតួនាទីជាម្ចាស់បណ្តឹងអាជ្ញា ដោយតាំងខ្លួនជាគូដើមក្តីជានិច្ច ។
ក្រឡាបញ្ជី ក្រៅពីចៅក្រមនិងអយ្យការគ្របដណ្តប់សាលាជម្រះក្តី នៅមានផ្នែកមួយទៀតគឺក្រឡាបញ្ជី ។ ក្រឡាបញ្ជីជាជំនួយការរបស់ចៅក្រម និងព្រះរាជអាជ្ញានៅគ្រប់ដំណាក់កាលនៃរឿងក្តី។
ឧត្តមក្រុមប្រឹក្សា នៃអង្គចៅក្រមត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីជួយព្រះមហាក្សត្រ ក្នុងការធានាឯករាជ្យភាពនៃអំណាចតុលាការ ឧត្តមក្រុមប្រឹក្សានៃអង្គចៅក្រមមានករណីយកិច្ចសម្រេច និងស្នើថ្វាយព្រះមហាក្សត្រអំពីការតែងតាំងការផ្លាស់ប្តូរ ការដកហូតមុខងារ ការដំឡើងឋានន្តរសក្តិរបស់ចៅក្រម និងព្រះរាជអាជ្ញាទាំងអស់ ។
ឧត្តមក្រុមប្រឹក្សាអង្គចៅក្រមមានអាណត្តិ ៥ឆ្នាំ
មានសមាសភាពដូចខាងក្រោម ៖
- ព្រះមហាក្សត្រ ជាព្រះប្រធាន
- រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងយុត្តិធម៌
ជាសមាជិក
- ប្រធានតុលាការកំពូល ជាសមាជិក
- អគ្គព្រះរាជអាជ្ញាអមតុលាការកំពូល
ជាសមាជិក
- ប្រធានតុលាការ សាលាឧទ្ធរណ៍ ជាសមាជិក
- អគ្គព្រះរាជអាជ្ញា
អមសាលាឧទ្ធរណ៍ ជាសមាជិក
- ចៅក្រម
៣ រូប ដែលបានបោះឆ្នោតដោយចៅក្រម ជាសមាជិក
ដំណើរការប្តឹងផ្តល់ត្រូវបានប្រព្រឹត្តទៅតាមរបៀបផ្សេងៗទៅតាមនៃរឿងរដ្ឋប្បវេណី និងរឿងព្រហ្មទណ្ឌ។
ភាគីដែលអាចធ្វើបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីមាន ៖
- ភាគីដែលមានប្រយោជន៍មានសិទ្ធិ
ឬទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្លួនដែលត្រូវការធ្វើឱ្យខូច ឬរំខានដោយភាគីម្ខាងទៀត ។
- ម្ចាស់ទ្រព្យសម្បត្តិអ្នកទទួលមរតក ឬម្ចាស់បំណុលជាដើម ។
- ចំពោះជនដែលមានសមត្ថភាព និងជនដែលគ្មានសមត្ថភាពត្រូវមានតំណាងដោយមានលិខិតសិទ្ធិប្រទានដូចជាមេធាវីជាដើម ។
បណ្តឹងនេះចែកជា ៥ដំណាក់កាលរួមមាន៖
- ដំណាក់កាលទី១៖
ដាក់ពាក្យបណ្តឹងត្រូវធ្វើឡើងនៅការិយាល័យទទួលពាក្យបណ្តឹងនៃតុលាការរាជធានី-ខេត្ត
ដែលក្រឡាបញ្ជីជាអ្នកពិនិត្យមើលពាក្យបណ្តឹង ។
- ដំណាក់កាលទី២៖
ដំណាក់ការផ្សះផ្សានៅតុលាការរឿងនេះច្រើនមានក្នុងរឿងអាពាហ៍ពិពាហ៍និងគ្រួសារ ។
- ដំណាក់កាលទី៣៖
ការចុះបញ្ជីពាក្យបណ្តឹង និងប្រាក់ប្រដាប់ក្តី ឱ្យទៅតុលាការ ចំពោះអ្នកក្រីក្រ ត្រូវមានការបញ្ជាក់ពីអាជ្ញាធរ...។
- ដំណាក់កាលទី៤៖
ជាដំណាក់ការស៊ើបអង្កេត ក្នុងករណីភាគីទាំងពីរមិនអាចផ្សះផ្សាគ្នាបាន ។
- ដំណាក់កាលទី៥៖
គឺប្តឹងជំទាស់ទៅនឹងសមាសភាពចៅក្រម ក្នុងពេលជំនុំជំម្រះ ។
ការជំនុំជម្រះ ត្រូវធ្វើឡើងជាសាធារណៈលើកលែងតែក្នុងករណីខ្លះដែលទាក់ទង និងការសម្ងាត់ផ្នែកសន្តិសុខ ឬអ្វីដែលប៉ះពាល់ដល់សីលធម៌សង្គម ។
មានវិធី ២ យ៉ាងដែលសម្រាប់តវ៉ា និងសាលក្រមដែលសាលាជំនុំជម្រះក្តីបានសំរេចគឺ ៖
- ចំពោះភាគីមួយដែលមិនសុខចិត្តនឹងសាលក្រមអាចប្តឹងឱ្យមានការជំនុំជំរះជាថ្មីក្នុងរយៈពេល
១៥ថ្ងៃ។
- ប្រសិនបើភាគីបណ្តឹងដែលមិនសុខចិត្តពីសេចក្តីសម្រេច
ឬសាលក្រមរបស់តុលាការរាជធានី-ខេត្ត អាចប្តឹងឧទ្ធរណ៍បានក្នុងរយៈពេល៥ថ្ងៃ
ហើយសាលាឧទ្ធរណ៍ត្រូវឆ្លើយតបវិញរយៈពេល១៥ថ្ងៃ ។
កាលបើសាលក្រមផុតរលត់ហើយដំណាក់កាលមកទៀតគឺ ការអនុវត្តសាលក្រម ។ មានន័យថា សាលក្រមកំបាំងមុខចូលជាស្ថាពរ ប្រសិនបើគ្មានបណ្តឹងជំទាស់ និងបណ្តឹងឧទ្ធរណ៍ ។ ការអនុវត្តសាលក្រមចំពោះបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីមានដូចជាបញ្ជាឱ្យភាគីចាញ់ក្តី សងជំងឺចិត្ត ឬសងបំណុល រឹបអូសទ្រព្យសម្បត្តិ....។
បណ្តឹងព្រហ្មទណ្ឌអាចធ្វើឡើងដោយ៖
- ស្ថាប័នដែលមានសមត្ថកិច្ច
ជាពិសេសនគរបាលយុត្តិធម៌ ។
- ជនរងគ្រោះ
ឬសាច់ញាតិអាចប្តឹងទៅនគរបាលយុត្តិធម៌ ។
- ក្នុងករណីជាក់ស្តែងព្រះរាជអាជ្ញាអាចចាត់ការដំណើររឿងព្រហ្មទណ្ឌនោះដោយខ្លួនឯងតែម្តង។
- ចំពោះបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី
ប៉ុន្តែក្រោយមកតុលាការរកឃើញថាជាបទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌនោះ តុលាការប្រគល់រឿងនេះទៅឱ្យអយ្យការចាត់ការជារឿងព្រហ្មទណ្ឌ ។
ដំណើរបណ្តឹងព្រហ្មទណ្ឌមាន ៖
- ការរៀបចំសំណុំរឿងដោយនគរបាលយុត្តិធម៌នគរបាលយុត្តិធម៌អាចចាប់ជនល្មើសបាន។
- បណ្តឹងក្រោមការចាត់ចែងរបស់ព្រះរាជអាជ្ញាបន្ទាប់ពីទទួលបានពាក្យបណ្តឹងពី នគរបាលយុត្តិធម៌ ជនរងគ្រោះ និងសាច់ញាតិ ។
- សំណុំរឿងក្នុងកិច្ចចាត់ការរបស់ចៅក្រមស៊ើបអង្កេត
។ ចៅក្រមស៊ើបអង្កេតមិនអាចជំនុំជម្រះចំពោះរឿងដែលខ្លួនស៊ើបអង្កេតបានឡើយ ។
- ពិធីសវនាការជំនុំជម្រះមានលក្ខណៈដូចគ្នាទាំងនីតិវិធីព្រហ្មទណ្ឌនិងនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី។
- អានុភាពនៃសាលក្រម
ជនជាប់ចោទដែលត្រូវបានគេឃុំខ្លួនជាប់បណ្តោះអាសន្នត្រូវបានសាលក្រមសម្រេចអោយរួចខ្លួនបើកការជំនុំជំម្រះ គេរកពុំឃើញកំហុស
និងបើគ្មានការធ្វើបណ្តឹងឧទ្ធរណ៍ ឬបណ្តឹងជំទាស់ពីដើមបណ្តឹង។ តែភាគីចុងចោទអាចធ្វើបណ្តឹងទាមទារសងការខូចខាត។