|
ជម្រាបសួរប្អូនៗសិស្សានុសិស្សទាំងអស់គ្នា សូមស្វាគមន៍មកកាន់ថ្នាក់រៀនអក្សរសាស្រ្ដខ្មែរ សម្រាប់ថ្នាក់ទី ១២ |
|
|
គ្រូឈ្មោះ |
|
|
លេខទំនាក់ទំនង |
|
|
អ៊ីមែល |
|
ពាក្យសិល្បៈ (សំ.) សិប្បៈ (បា.) ដោយសារមានប្រភពចេញពីភាសាបាលី និងភាសាសំស្ក្រឹតបែបនេះហើយបាន ជាយើងមានការប្រើពាក្យ សិប្បកម្ម (ជំនាញផ្សេងៗ ការជាង...) សិប្បវិទូ (អ្នកចេះសិល្បៈ) សិប្បវន្ត (អ្នកមានសិល្បៈ)... ។ តាមវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត សិល្បៈចេញមកពីពាក្យ បាលី ថាៈ សិប្ប ឬសិល្បៈ មានន័យថាជំនាង ការជាងផ្សេងៗ ហត្ថកម្មគ្រប់បែបយ៉ាងដូចជា ចំណេះដែលត្រូវសិក្សាមាន ការជាងឈើ ការឆ្លាក់រូប រៀបឥដ្ឋ បូកបាយអរ រហូតដល់ បង្ហាត់សេះ បង្ហាត់ដំរីជាដើម។ សិល្បៈជា មែកធាងមួយរបស់វប្ប-ធម៌។ សិល្បៈ ក៏ជាអត្តសញ្ញាណជាតិមួយក្នុងចំណោម អត្តសញ្ញាណជាតិជាច្រើនទៀត។ សិល្បៈមានន័យទូលំទូលាយណាស់។ តាមន័យសិល្បៈសំដៅ យកការងារផ្សេងៗផ្នែកជំនាញហត្ថកម្មគ្រប់បែបយ៉ាងប្រកបទៅដោយសិល្ប៍ ដែលអាចខាបអន្ទង ធ្វើឱ្យជក់ចិត្ត ដិតអារម្មណ៍ ចង់មើល ចង់ឃើញ ចង់ស្ដាប់។ សិល្បៈមាន ២ប្រភេទជារួម គឺសិល្បៈ រៀមច្បង ឬបង (ស្ថាបត្យកម្ម ចម្លាក់ គំនូរ តន្រ្ដី របាំ អក្សរសិល្ប៍ ភាពយន្ដ) និងសិល្បៈប្អូនពៅ (ការប៉ាក់ ការរៀបចំមម្ហូបអាហារ ការតាក់តែង ក្រង កម្រងផ្កា...។)។
