សិល្បៈសំដៅយកការងារផ្សេងៗផ្នែកជំនាងហត្ថកម្មគ្រប់បែបយ៉ាង
ដែលមានសិល្ប៍ពោលគឺធ្វើឱ្យមនុស្សមានចិត្តចាប់អារម្មណ៍ ចង់មើល ចង់ស្ដាប់។
សិល្បៈមានច្រើនប្រភេទដូចជា សិល្បៈរបាំ ភ្លេងចម្រៀង ល្ខោន គំនូរ សំណង់ សូនរូប
ជាដើម...។
ភ្លេងជាសិល្បៈមួយប្រភេទ
សម្រាប់មនុស្សប្រគុំញ៉ាំងបរិយាកាសក្នុងពិធីបុណ្យទាន
និងពិធីទំនៀមផ្សេងៗឱ្យមានភាពលន្លង់លន្លោចរីករាយ អឹកធឹកឡើង។
ភ្លេងដែលខ្មែរនិយមប្រើតាំងពីសម័យបុរាណមានច្រើនប្រភេទដូចជា៖
✦ ភ្លេងពិណពាទ្យ៖ អ្នកខ្លះហៅដោយភ័ន្ដច្រឡំថា
ភ្លេងសៀម។ ភ្លេងពិណពាទ្យចែកចេញជាពីវង់គឺពិណពាទ្យវង់តូច (មានប្រដាប់ ៥គ្រឿង)
និងពិណពាទ្យវង់ធំ (មានប្រដាប់ ១០គ្រឿង) ។
✦ ភ្លេងអារក្ខ៖ ភ្លេងគេប្រគុំឡើងក្នុងពិធីបញ្ចូលខ្មោច
បិសាច អារក្ខ អ្នកតា។
នៅពេលមានមនុស្សឈឺហើយបើចង់សាកសួរខ្មោចអំពីបុព្វហេតុនៃជំងឺគេលេងភ្លេងអារក្ខនេះដើម្បីបញ្ចូលខ្មោចលៀងខ្មោច។
✦ ភ្លេងខ្មែរ៖ គេចាត់ទុកភ្លេងនេះជាភ្លេងមង្គល។
ដូច្នេះហើយបានជាគេត្រូវប្រគំតែក្នុងពិធីមង្គល បញ្ចេញម្លប់ ហែកំណត់
កាត់សក់ជាដើម។
✦ ភ្លេងឆៃយ៉ាំ៖ គេលេងភ្លេងនេះតែក្នុងពិធីបុណ្យដែលជាទីរីករាយដូចជា
កឋិន បុណ្យផ្កា បុណ្យបំបួសនាគជាដើម។
✦ ភ្លេងមហោរី៖ ពាក្យមហោរី
សម្គាល់ឈ្មោះភ្លេងផង សម្គាល់សភាពនៃវង់ភ្លេងផង។ វង់ភ្លេងមហោរីគេមិននិយមលេងក្នុងពិធីបុណ្យទានផ្ទាល់ទេ
ប៉ុន្ដែអាចប្រើកំដរបរិយាកាសបាន។
✦ ភ្លេងក្លងធ្នាក់៖ គេលេងដើម្បីបរិយាកាសស្រងេះស្រងោចលន្លង់លន្លោច
គេលេងភ្លេងក្លងធ្នាក់ក្នុងពិធីបុណ្យសព ហែសពជាដើម។
របាំប្រពៃណី គឺជាប្រភេទរបាំទាំងឡាយណា ដែលបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងប្រពៃណី ឬតំណត្រកូល តាមរបៀបបែបបទ នៃជីវិតរស់នៅរបស់អ្នកស្រុកអ្នកភូមិ ក្នុងខេត្តខណ្ឌប្រទេសខ្មែរ តាំងពីបុរាណមកមានដូចជា (របាំត្រុដិ របាំបេះក្រវាញ របាំក្ងោកពោធិសាត់ របាំក្អម របាំគែន របាំក្ងោកប៉ៃលិន របាំស្នែងទន្សោង របាំគោះអង្រែ របាំកន្ដែរ៉ែជាដើម...) ។