ឥន្រ្ទិយរូបារម្មណ៍
គឺជារូបារម្មណ៍ដែលកើតពីពាក្យសំដីឃ្លោងឃ្លា ប្រយោគរបស់កវីអ្នកនិពន្ធ ដែលធ្វើឱ្យរំភើបចំពោះគ្រឿងវិញ្ញាណទាំងឡាយដូចជា
ចក្ខុ សោតៈ ឃានៈ ជីវ្ហា កាយៈ គឺវិញ្ញាណទាំង៥របស់អ្នកអាន ឬអ្នកស្ដាប់។ ឥន្រ្ទិយរូបារម្មណ៍មានចក្ខុរូបារម្មណ៍ សោតរូបារម្មណ៍ ឃានជិវ្ហារូបារម្មណ៍
កាយរូបារម្មណ៍។
ចក្ខុរូបារម្មណ៍ គឺជារូបារម្មណ៍ដែលកើតឡើងដោយសារពាក្យសម្ដីកាព្យឃ្លោង ដែលធ្វើឱ្យចក្ខុឥន្ទ្រិយរំភើបផ្ដិតជាប់អារម្មណ៍ឡើងក៏ហាក់ដូចជាធ្វើឱ្យចក្ខុបានឃើញនូវរូបរាង ហេតុភេទដូចជាក់ច្បាស់នឹងភ្នែក។ ដើម្បីបង្កើតចក្ខុរូបារម្មណ៍គេអាចបង្ហាញ ឬពណ៌នាតាមវិធីពីរយ៉ាងគឺ ការបង្ហាញរូបរាង និងការបង្ហាញពណ៌សម្បុរ។
សោតរូបារម្មណ៍ គឺជារូបារម្មណ៍ដែលកើតឡើងដោយពាក្យពេចន៍ ឃ្លាប្រយោគដែលមានសូរសំឡេងរណ្ដំស្រៈ រណ្ដំព្យញ្ជនៈ ស្របទៅជាមួយសូរសំឡេងធម្មជាតិ សម្រែកសត្វ រន្ទៈ ជាដើមដែលធ្វើឱ្យសោតិន្ទ្រិយ រំភើប។ ដើម្បីបង្កើតសោតរូបារម្មណ៍គេអាចប្រើវិធីដូចខាងក្រោម៖ រណ្ដំព្យញ្ជនៈ រណ្ដំស្រៈ ព្យាង្គ ចួនរណ្ដំក្នុងឃ្លាការត្រាប់សូរតាមធម្មជាតិខាងក្រៅ ការត្រាប់សូរតាមធម្មជាតិខាងក្នុង។
ឃាន និងជីវ្ហារូបារម្មណ៍ គឺជារូបារម្មណ៍ដែលកើតឡើងដោយសារពាក្យពេចន៍ឃ្លាឃ្លោងស្របទៅនឹងក្លិន និងរសជាតិដែលកវីនិពន្ធប្រើប្រាស់ជាសញ្ញារំឭកឱ្យនឹកភ្នក ឬនឹកឃើញដល់វត្ថុ និងចំណង់ចិត្តទាក់ទងនឹងឃានៈ និងជីវ្ហាវិញ្ញាណតែម្ដង។
កាយរូបារម្មណ៍ ក្នុងកំណាព្យដែលកើតមកពីកាយិន្ទ្រិយ ដោយកវីអ្នកនិពន្ធបានលើកយកកាយារម្មណ៍ផ្សេងៗមករៀបរាប់ដូចជា៖ រលីង រលោង ត្រជាក់ ក្ដៅ ទន់ភ្លន់ ស្រលូន វៀរឆ្មារ។ល។