ក្នុងការតាក់តែងរឿងប្រលោមលោកអ្នកត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើចំណុចសំខាន់ៗបីធំៗគឺ អត្ថន័យ អត្ថរូប និងអត្ថរស។
បង្ហាញពីបញ្ហាជីវិភាពជាក់ស្ដែងរបស់មនុស្សក្នុងសង្គមស្របទៅតាមវប្បធម៌
អរិយធម៌។
ពិសេសខ្លឹមសារនៃស្នាដៃប្រភេទនេះមានការទាក់ទងទៅនឹងសង្គមបរិយាកាសរបស់ខ្មែរ។ ដំណើររឿងមានលក្ខណៈតឹងតែង ធូរស្រាលប្រកបដោយជ័យជម្នះ បរាជ័យ មានស្លាប់
មានរស់ មានកម្សត់ និងមានកំប្លែងលាយឡំគ្នា។
អ្នកនិពន្ធប្រើប្រាស់សិល្ប៍វិធីផ្សេងៗ ក្នុងការតែនិពន្ធដូចជា
សំវាទវិធី សន្ទេហវិធី ឯកវាទវិធី បដិវិធី រចនាវិធី វណ្ណវិធីជាដើម...។
តម្លៃរបស់អក្សរសិល្ប៍ ស្ដែងចេញពីការឆ្លុះបញ្ចាំងនូវតថភាពជាក់ស្ដែង ការអប់រំ សីលធម៌ និងស្មារតីស្នេហាជាតិពិតៗ។ អ្នកនិពន្ធបញ្ចូលនូវគំនិត យោបល់ ទស្សនៈ ដំបូន្មានរបស់ខ្លួនទៅក្នុងសកម្មភាពនៃរឿង។ ពាក្យពេចន៍ចរចាដើម្បីជាការរិះគន់ ប្រដៅណែនាំ ទូន្មានអ្នកអាន អ្នកទស្សនា។ ដូច្នេះគេតែងប្រលោមលោកដោយប្រត្យក្សភាពដើម្បីបង្កើតប្រត្យក្សរសពោល គឺគេយកកំហុស គុណវិបត្តិ អំពើឆ្គាំឆ្គងរបស់មនុស្សដែលត្រូវគេរិះគន់សម្រាប់ណែនាំអប់រំមកបញ្ចូលក្នុងពាក្យសម្ដីកាយវិការ របស់តួអង្គយកទៅសម្ដែងបង្ហាញទស្សនិកជនបានឃើញនឹងភ្នែក។