[...] មានរាជវង្សាថៃម្នាក់ឈ្មោះ វាំង ណា បាននាំសារមួយច្បាប់មកថ្វាយព្រះបុទុមចមភារាដែលជាក្សត្រនៃរាជបុរីរម្យកម្ពុជាអ្នកមានអានុភាព និងអំណាចដ៏ខ្លាំងក្លា និងបរមក្សត្រដ៏មានអំណាចសោយរាជ្យនៅកម្ពុជានៃវង្សនរោត្តមដ៏ប្រសើរបំផុតដើម្បីសុំឱ្យព្រះសន្តោសប្រណីដោះលែងទោសដល់ព្រះចៅសុរិយាឱ្យទៅថៃវិញ។ ដោយសូមចុះចាញ់ពេញច្បាប់ និងសូមប្រគល់នគរទាំងទឹកដីព្រៃព្រឹក្សាគ្រប់ទិសទីមានទាំងខេត្តចន្ទបូណ៌ផង សូមឱ្យតែព្រះអង្គអត់ទោសប្រោសប្រណីហើយសន្យាថា នឹងនាំផ្ទាំងមាសថ្វាយព្រះអង្គដោយសូមឱ្យតែព្រះ សូវិវង្សចៅសូរិយាបានវិលត្រឡប់វិញសូម្បីតែកិច្ចការពន្ធដាររាជការទាំងឡាយ ក៏ប្រគល់ព្រមទាំងការខូចខាតផ្សារពោធិ៍សាត់ក៏នឹងសន្យាសងជាសំណងផងដែរ។ ពុំនោះសោតទ្រព្យសម្បត្តិប៉ុន្មានតាមបញ្ជី នឹងប្រគល់ថ្វាយដល់ព្រះអង្គវិញដោយស្មោះស្ម័គ្រ និងសុំឱ្យព្រះអង្គធ្វើជាលិខិតស្នាមបញ្ជាក់ចុះ។
លុះស្តាប់សេចក្តីរៀបរាប់ក្នុងលិខិតនោះចប់ព្រះបុទុមទ្រង់អាណិត ហើយឱ្យគេអញ្ជើញព្រះចៅសូរិយា មកស្តាប់សេចក្ដីសំបុត្រហើយបញ្ជាក់ថាបើខុសត្រង់ណាមិនព្រមត្រង់ណាដូចក្នុងលិខិតនេះសូមលុបតាមចិត្តចុះហើយបើត្រូវសូមឱ្យឡាយព្រះហស្តលេខា។
ព្រះចៅសូរិយាក៏អានរួចយល់ព្រមទាំងស្រុងតាមខ្លឹមសារលិខិតរបស់ក្រុមវាំងណារួចព្រមចុះហត្ថលេខាប្រថាប់ត្រាជាសញ្ញាសុំចុះចូល និងស្បថថាមិនរុះរើ ឬប្រែប្រួលឡើយ។ ពួកក្រុម វាំងណា ត្រេកអរនិងអបអរសាទរចំពោះព្រះចៅសូរិយាដែលបានដោះលែងជាពន់ពេក។ ឯព្រះបទុមបរមរាជា អាណាចក្រកម្ពុជាក៏កោះហៅជំនុំពីនគរសៀមដែលសូមចុះចាញ់ និងរៀបចំពន្ធអាករ និងកិច្ចការរាជការទាំងអស់ឡើងវិញបន្ទាប់មក ព្រះអង្គ ក៏បង្គាប់ឱ្យវាំងណាថ្វាយព្រះអង្គនូវតង្វាយគ្រប់រដូវ គឺងៀតកន្ធរ និងជាលទឹកជាតម្រូវក្នុងមួយមុខចំនួន១០០ ដើម្បីឱ្យពលព្រះអង្គស៊ីចុកតាមចិត្ត ឯទឹក ១០០ជាល ថ្វាយព្រះអង្គលាងបាទាជម្រះសៅហ្មង ដើម្បីជាការត្រឹមត្រូវព្រះអង្គក៏បានឱ្យតែងសារជាសញ្ញាដើម្បីថ្វាយទៅព្រះចៅសូរិយា និងវាំងណាយល់ព្រមផងដែរ ។
ក្រោយពីព្រមព្រៀង និងការសន្តោសប្រណីរបស់បរមបុទុមចក្រីរួចក្រុមវាំងណាក៏ត្រឡប់ទៅថៃវិញ និងធ្វើតាមសន្យា។ ឯខេត្តចន្ទបូណ៌ ក៏ត្រូវបានមកប្រទេសខ្មែរកាន់កាប់ព្រះរាជាក៏ចាត់ចែងមេកងនាំទាហានបីរយបា្លយទៅត្រួតត្រាកិច្ចការរាជការសព្វសារពើ ថែមទាំងចាត់ចែងចៅហ្វាយខេត្តម្នាក់ទៀតត្រួតត្រាផងដែរ។