ក្នុងរាជ្យព្រះចន្ទរាជា(គ.ស.១៥០២)ប្រទេសខ្មែរស្ថិតនៅចំណុះប្រទេសសៀម
។ ពេលនោះ ស្តេចសៀមបានបញ្ចូនបុត្រាមួយអង្គ មកត្រួតត្រា នរគខ្មែរ ។ ដោយឈឺចាប់នឹងការជិះជាន់ឈ្លានពានរបស់សៀម ព្រះចន្ទរាជាក៏សម្លាប់បុត្រនោះទៅ ។ ព្រះចៅសៀមក្រោធយ៉ាងខ្លាំង ក៏លើកទ័ពមកវាយក្រុងលង្វែក ។ ទ័ពសៀម បានកៀរប្រជាជនខ្មែរជាច្រើននាក់យកទៅស្រុកសៀម ក្នុងនោះមានអ្នកម្នាងប៉ែន
និងមេដំរីឈ្មោះជំទាវប៉ាល់ប៉ៃផងដែរ ។ ក្រោយមកអ្នកម្នាងប្រសូតបានបុត្រាមួយអង្គមាននាមថា
ឧទេន ។ រីឯមេដំរីក៏កើតបានកូនមួយដែរ ។ ស្តេចសៀម ឃើញឧស្សាហ៍ ក៏ប្រទានងារជាអ្នកត្រួតត្រាភ្នាក់ងារខាងដំរី
។
ពេលធំលើង
កូនមេរីប៉ាល់ប៉ៃបានធ្វើជាទីនាំងព្រះចៅសៀម ។ ថ្ងៃមួយ ស្រាប់តែវាចុះប្រេង
ព្រេចហ្មស្លាប់ ។ ឧទេន តាមចាប់ដំរីនោះបាន ។ តាំងពីពេលនោះមក
ព្រះចៅសៀមបានប្រទានងារជាឧទេនថា “ជ័យអស្ចារ្យ” ។ អាយុបាន១៦ ឆ្នាំ ជ័យអស្ចារ្យបានប្រើឧបាយកលត្រលប់មកសោយរាជ្យស្រុកខ្មែរវិញ ។
លុះមកដល់ស្រុកបាត់ដំបង អ្នកស្រុក និងសេនាចាស់ម្នាក់ឈ្មោះ មឿង ព្រមទាំងកូន៤ នាក់បានចូលមកថ្វាយខ្លួនជាសេនា
។ ស្តេចសៀមដឹង
ក៏លើកទ័ពដេញតាម ។ ដោយពុំមានអាវុធបរិបូណ៌ សេនាមឿងបានធានាថា
ខ្លួនតាំងនឹងសៀមដោយប្រើឧបាយកលចម្លែកមួយ
គឺហ៊ានប្តូរជីវិតដើម្បីទៅកេណ្ឌពលខ្មោចមកច្បាំងនឹងសៀម ។ លោកបានបង្គាប់ឱ្យជីករណ្តៅ
រួចដាក់ចម្រូង ។ លោកលោតចុះទៅក្នុងរណ្តៅនោះ រីឯប្រពន្ធ
និងកូនបីនាក់ទៀតក៏លោតចុះតាមដែរ ។ លុះថ្ងៃពេញបូណ៌មី គេឮសន្ធឹកកក្រើកមេឃ
កក្រើកដីដូចបណ្តាំសេនាមឿងមែន ។ ទ័ពខ្មោច បានដង្ហែជ័យអស្ចារ្យលើកទ័ពទៅឡោមព័ទ្ធបន្ទាយសត្រូវ
។ទ័ពសៀមភ័យរន្ធត់នាំគ្នារត់ប្រាស់អាយុ ។
ទ័ពសៀម បាក់បបខ្លបខ្លាចទ័ពជ័យអស្ចារ្យ ក៏វិលត្រឡប់ទៅស្រុកវិញអស់ ។
ជ័យអស្ចារ្យឡើងគ្រងរាជ្យបន្តពីបិតា និងទទួលព្រះនាមថា “ព្រះជ័យចេស្តា”។
