កំណាព្យ គឺជាប្រភេទអក្សរសិល្ប៍ដែលមានជាយូរលង់ណាស់មកហើយក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តអក្សរសិល្ប៍មនុស្សជាតិ ។ កំណាព្យ មានចំណាប់ចុងចួនត្រឹមត្រូវទៅតាមក្បួនខ្នាតនិងតាមចង្វាក់បទរបស់កំណាព្យ ។ កំណាព្យមូលដ្ឋានដូចជា ៖ បទកាកគតិ ព្រហ្មគីតិ ពំនោល បទពាក្យ ៧ ជាដើម ។ល។
បទនេះមានរង្វាស់កាព្យ ចំណាប់ចួន ចង្វាក់ដូចបទពាក្យ៧ ដែរ តែខុសពីបទពាក្យ៧ ត្រង់ប្រើ ពាក្យផ្ទួន ៖
បទនេះមានរង្វាស់កាព្យ ចំណាប់ចួនដូចបទពាក្យ៧ ដែរ តែប្លែកត្រង់នៅក្នុងឃ្លានីមួយៗ គឺ បើកវីប្រើព្យញ្ជនៈណាមួយហើយ នោះត្រូវប្រើព្យញ្ជនៈនោះរហូតដល់ចប់ឃ្លា ដោយគ្រាន់តែផ្លាស់ប្តូរស្រៈនិងព្យញ្ជនៈប្រកបប៉ុណ្ណោះ ។
បទនេះមានរង្វាស់កាព្យចំណាប់ចួន និងចង្វាក់ គោរពតាមបទពាក្យ៧ ធម្មតា ប៉ុន្តែនៅក្នុងគ្រប់ឃ្លាទាំងអស់មានពាក្យដដែលពីរដង ។
បទនេះមានរង្វាស់កាព្យ ចំណាប់ចួន ចង្វាក់ដូចបទពាក្យ៨ ដែរ តែប្លែកត្រង់ប្រើការផ្ទួនពាក្យក្នុងឃ្លានីមួយៗ ដូចខាងក្រោម ៖
