ប្រពៃណីនៅពេលកើតមានន័យថា ជាទំនៀម ឬទំនៀមទម្លាប់បែបបទនានាដែលគេអនុវត្តតៗគ្នា នៅពេលដែលកើតកូន ។ ប្រជាជនខ្មែរសម័យបុរាណ តែងប្រកាន់នូវទំនៀមទម្លាប់ ជំនឿយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងគោលបំណងថែរក្សាកូន និងម្ដាយឱ្យមានសុវត្ថិភាពនៅពេលឆ្លងទន្លេ ។ ប្រពៃណីនៅពេលកើតចែកចេញជាបីដំណាក់កាលគឺ ៖ មុនពេលកើត ពេលកើត និងក្រោយពេលកើត ។
ក. មុនពេលកើត(ត្រូវថែរក្សាគភ៌)
+ មុនពេលកើតស្ត្រីដែលមានផ្ទៃពោះត្រូវប្រកាន់ត្រណមដូចជា ៖
- មិនត្រូវបរិភោគអាហារមានជាតិហឹរនាំឱ្យក្រហល់ក្រហាយដល់កូនក្នុងផ្ទៃ។
- មិនត្រូវស្លៀកពាក់តឹងពេកនាំឱ្យចង្អៀតចង្អល់ដល់កូនក្នុងផ្ទៃ។
- មិនត្រូវឈោងយករបស់ដែលខ្ពស់ផុតពីដៃនាំឱ្យរបូតទងសុកពីមាត់កូន។
- មិនត្រូវដេកថ្ងៃ ងូតទឹកយប់នាំឱ្យកូនថ្លោសពេកពិបាកកើត។
- មិនត្រូវដេកដំអក់ ត្រូវរហ័សរហួនក្រោកមុនគេទើបឱ្យកូនកើតបានស្រួល។
- ត្រូវរកថ្នាំជំនួយឱ្យសម្រាលកូនបានរហ័ស។
ខ. ពេលកើត(ត្រូវត្រៀមសម្ភារៈសម្រាប់សម្រាលកូន)
ពេលឈឺពោះភ្លាម ប្តី ឪពុកម្តាយត្ររត់ទៅហៅធ្មបឱ្យមកជួយសម្រាល ។ តំបន់ខ្លះក្នុងពេលកំពុងឈឺពោះ គេរៀបចំពិធីបន់ស្រន់វត្ថុស័ក្តិសិទ្ធិ ឬអ្នកដូនអ្នកតាសុំឱ្យការឆ្លងទន្លេប្រព្រឹត្តទៅដោយសុខសប្បាយ កុំបីជួបនឹងគ្រោះថ្នាក់ ឬឧបសគ្គណាមួយឡើយ ។
គ. ក្រោយពេលកើត(ធ្វើពិធីផ្សេងៗដើម្បីឱ្យមានសិរីសួស្ដីដល់កូន)
- ស្ត្រីដែលទើបឆ្លងទន្លេរួច ត្រូវដេកអាំងភ្លើងចំនួនបីថ្ងៃ ឬមួយអាទិត្យ។
- ពិធីទម្លាក់ចង្រ្កាន
- ពិធីជូនរង្វាន់ និងសុំខមាទោសឆ្មប
- ពិធីបើកភ្នែក
- ពិធីកាត់សក់ព្រៃ
- ពិធីហៅព្រលឹង ឬជញ្ជាត់ព្រលឹង។