មេរៀនទី៤៖ (សង្ខេបមេរៀន) សំណេរ ៖ ការតែងរឿងល្ខោនខ្លី

        ខ្មែរយើងមានល្ខោនច្រើនប្រភេទដូចជា ល្ខោនបាសាក់ ល្ខោនយីកេ ល្ខោនមកហោរី ល្ខោននិយាយ ល្ខោនខោល ល្ខោនអាប៉េ ល្ខោនស្រមោល(ស្បែកធំ ស្បែកតូច) ។ល។ អត្ថបទល្ខោន គឺជាអត្ថបទអក្សរសិល្ប៍មួយប្រភេទ ដែលអ្នកនិពន្ធចងក្រងឡើងសម្រាប់តកទៅសម្តែងជាសិល្បៈល្ខោន ។
        អត្ថបទល្ខោនស្រដៀងគ្នានឹងអត្ថបទរឿង ត្រង់ធាតុសំខាន់ដូចជា ចំណោទបញ្ហា តួអង្គ កាលអាកាស និងមូលន័យ ។ ទម្រង់សំណេររបស់អត្ថបទល្ខោនខុសពីទម្រង់សំណេររបស់អត្ថបទរឿង ។ អត្ថបទល្ខោនចែកជាឈុត និងឆាក ។ នៅខាងដើមអត្ថបទនីមួយៗ មានបញ្ជីរាយនាមតួអង្គ និងឋានៈ ឬបទសន្ទនា រវាងតួអង្គ និងតួអង្គ ។ ក្នុងអត្ថបទល្ខោននិយាយ អ្នកនិពន្ធសរសេរសេចក្តីបញ្ជាក់ពីរូប ទឹកមុខ កាយវិការ ឬសំឡេងរបស់តួអង្គក្នុងវង់ក្រចក ។

+ ទម្រង់សំណេរខុសពីរឿងធម្មតាត្រង់ ៖
-    អត្ថបទល្ខោនចែកជា ឈុត និងឆាក
-    នៅខាងដើមអត្ថបទល្ខោននីមួយៗមានបញ្ជីរាយនាមតយអង្គ និងឋានៈ ឬប្រភពកំណើត
របស់តួអង្គ
-    អត្ថបទល្ខោនសរសេរជាពាក្យកាព្យ ឬពាក្យរាយបង្ហាញពំនោល ឬបទសន្ទនារវាងតួអង្គ
និងតួអង្គ
-    បើជាអត្ថបទល្ខោននិយាយ អ្នកនិពន្ធសរសេរសេចក្តីបញ្ចាក់រូបរាងទឹកមុខ កាយវិការ ឬសំឡេងតួអង្គក្នុងវង់ក្រចក ។