អក្សរសិល្ប៍ គឺជាកញ្ចក់ឆ្លុះបញ្ចាំងនូវតថភាពសង្គមគ្រប់បែបយ៉ាងតាមរយៈប្រវត្តិសាស្រ្ត នៃអក្សរសិល្ប៍ខ្មែរ ។ សង្គមមនុស្សត្រូវបានគេរាប់បញ្ចូលទាំងជីវភាពរស់នៅ ទំនៀមទម្លាប់ ប្រពៃណីសាសនា សិទ្ធិមនុស្ស បរិស្ថាន សុខភាពជាដើម ។ គេអាចសម្គាល់អំពីទិដ្ឋភាពទូទៅនៃសង្គមមួយតាមការអានអត្ថបទអក្សរសិល្ប៍ដែលត្រូវបានពន្លេចឡើងតាមរូបារម្មណ៍អក្សរសិល្ប៍ ។ ទោះបីជាអ្នកអានមិនបានស្ថិតនៅសម័យកាលនោះក៏ពិតមែនក៏ដោយ ។
ឧទាហរណ៍ ៖
ដំឡូងមួយដុំ ដើមស្ពៃមួយគុម្ព ប្រៀបធៀបឧបមា
បាយក្រៀមមួយដៃ តម្លៃស្មើគ្នា ជីវិតប្រជា
ក្នុងសង្គមថ្មី ។
យកវត្តធ្វើគុក អំណាចផ្តាច់មុខ ហោះហើរសេរី
ជនក្រោមអំណាច មិនអាចហាស្តី ដូចគោក្របី
ធ្វើអីតាមចិត្ត ។
ពាក្យឱ្យរៀនសូត្រ ឮដូចស្លូតបូត គួរត្រេកត្រអាល
តែមិនអប់រំ បន្លំខួរក្បាល ភាពពិតពួកពាល
បោកប្រាស់សម្លាប់ ។
និយមន័យ ៖ លក្ខណតថៈក្នុងអក្សរសិល្ប៍ គឺជាសច្ចភាពរបស់សម័យកាលណាមួយដែលអ្នកនិពន្ធបាន លើកយកមកកែច្នៃជាមួយគំនិតផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីបង្កើតជាស្នាដៃ និមិ្មតកម្មឡើង ។
