ការនេសាទនៅលើពិភពលោកអាចប្រព្រឹត្តទៅយ៉ាងសកម្មដោយមានកត្តាជម្រុញពីរគឺ៖
- កត្តាធម្មជាតិ៖ ការនេសាទប្រព្រឹត្តបានយ៉ាងគាប់ប្រសើរ
លុះត្រាតែដែនទឹកណាមួយនោះសម្បូរត្រី។
- កត្តាសេដ្ឋកិច្ច៖
កំណើនមនុស្ស នាំឱ្យមានកំណើនតម្រូវការត្រីជាអាហារ។
មជ្ឈមណ្ឌលនេសាទធំៗនៅលើពិភពលោក
មាន៖
- មជ្ឈមណ្ឌលនេសាទអឺរ៉ុបខាងលិច
ពីប្រទេសន័រវេសរហូតដល់ប្រទេសអេស្ប៉ាញ។
- មជ្ឈមណ្ឌលនេសាទអាស៊ីខាងកើត ពីកាំឆាត់ការហូតដល់កម្រងកោះប៉ាស៊ីហ្វិកខាងលិច។
សមុទ្រកម្ពុជាយើងសម្បូរត្រី៖
- សមុទ្រកម្ពុជាយើងជាប្រភេទសមុទ្រស្ងប់ (ស្ងប់នៅរដូវប្រាំង រញ្ជួយបន្តិចបន្តួចនៅរដូវវស្សា)
- ជម្រៅទឹករាក់ (ជាមធ្យម ៥០m)
ពន្លឺព្រះអាទិត្យចាំងដល់បាតដី
នាំឱ្យរុក្ខជាតិបាតសមុទ្រដុះលូតលាស់ល្អ ដែលជាចំណីត្រី
- សម្បូរចំណីអាហារ
(ចរន្តទឹកបានហូរនាំសារាយនិងប្លង់តុងពីឯនាយសមុទ្រមកចាក់បង្គរនៅឆ្នេរយើង)
និងសម្បូរជម្រក (កោះទាំងឡាយ ព្រៃកោងកាងនិងជួរផ្កាថ្ម)។
- ម្យ៉ាងទៀតការនេសាទសមុទ្ររបស់យើងនៅមានលក្ខណៈតូចតាចនៅឡើយ
ប្រព្រឹត្តទៅដោយប្រជានេសាទយើងដោយទូកម៉ាស៊ីនតូចៗ និងប្រដាប់ដោយឧបករណ៍សាមញ្ញ។
- ភាពសម្បូរត្រីនេះហើយ
ដែលនាំឱ្យនាវានេសាទរបស់ប្រទេសជិតខាងចូលមកលួចចាប់ត្រីក្នុងដែនសមុទ្រយើងជាញឹកញយ។
បច្ចេកទេសនេសាទមាន៖
- នេសាទប្រពៃណី៖ ការចាប់ត្រីតាមបែបបុរាណដោយប្រើឧបករណ៍សាមញ្ញដូចជា
លប ទ្រូ សន្ទូច...។
- នេសាទឧស្សាហកម្ម៖ ការចាប់ត្រីក្នុងទ្រង់ទ្រាយធំដោយប្រើនាវានេសាទធំៗដែលផលិតផលសម្រាប់បម្រើឱ្យផ្នែឧស្សាហកម្ម។ សកម្មភាពនេសាទត្រីរបស់
«នាវា-រោងចក្រ» មួយមាន៖
- អាចផ្ទុកកម្មករ ឧបករណ៍នេសាទ
និងនេសាទក្នុងដែនសមុទ្រអន្តរជាតិអាចរក្សាត្រីក្នុងបន្ទប់ត្រជាក់ និងនៅក្នុងលំហសមុទ្របានច្រើនសប្ដាហ៍
- បំពាក់ដោយប្រដាប់រ៉ាដា ប្រដាប់ស្ទង់សំឡេងអ៊ុលត្រា
និងអាចប្រាប់ជម្រកហ្វូងត្រី។ ថ្មីៗនេះមានឧបករណ៍ប្រើរលកសំឡេងអ៊ឺតហៅត្រី
ងាយស្រួលក្នុងការចាប់ត្រីកែច្នៃផលិតផលត្រីជាអាហារកំប៉ុង និងម្សៅត្រី។
របៀបនេសាទមាន២ ប្រភេទនេសាទធុនតូច
និងធុនធំ៖
- នេសាទធុនតូច
ជានេសាទប្រពៃណីប្រព្រឹត្តទៅតាមមាត់ឆ្នេរប្រើមនុស្សច្រើន
ទូកតូចៗ ឧបករណ៍សាមញ្ញមានសន្ទូច មង អួនឡាក់តូចៗ...។
- នេសាទធុនធំ ជានេសាទឧស្សាហកម្មដែលប្រព្រឹត្តទៅនៅលំហកណ្ដាលសមុទ្រនៃមហាសមុទ្រ។
ក្នុងការធ្វើនេសាទគេប្រើនាវាធំៗដែលអាចចេញទៅនេសាទឆ្ងាយៗបាន ហើយដែលប្រដាប់មធ្យោបាយទំនើបៗ។
គេពោលថាមហាសមុទ្រមាន «ជំងឺនេសាទហួសហេតុ» ៖
- ការនេសាទមានលក្ខណៈឧស្សាហកម្មនិងពាណិជ្ជកម្ម
- «នាវា-
រោងចក្រ» ប្រកបដោយឧស្សាហកម្មនេសាទទំនើបៗ
- បច្ចុប្បន្ននេះ
នេសាទធុនធំប្រមូលផ្ដុំនាវានេសាទរហូតដល់ទៅ 3,5លានគ្រឿងដែលកំពុងរាតត្បាតពាសពេញផ្ទៃមហាសមុទ្រ
ហើយដែលពីមុនមិនដែលមានសោះ។
គេអាចសន្និដ្ឋានបានថា នៅក្រោមដីបាតសមុទ្រមានកំណប់រ៉ែដូចនៅលើទ្វីបដែរ ព្រោះថាទាំងសណ្ឋានដីទ្វីបទាំងសណ្ឋានដីបាតសមុទ្រ សុទ្ធតែជាលទ្ធផលដែលកើតឡើងដោយសារចលនាតិចតូនិច ឆ្លងកាត់ការវិវត្តនៃប្រវត្តិធរណីកាលជាមួយគ្នា។ ចលនាតិចតូនិចទាំងនោះហើយដែលបង្កើតឱ្យមានជាពិសេសកំណប់រ៉ែនានានៅក្នុងជម្រៅដី តែរ៉ែខ្លះជារ៉ែសរីរាង្គ(ធ្យូងថ្ម ប្រេងកាត ឧស្ម័នធម្មជាតិ) រ៉ែខ្លះជារ៉ែខនិជ (លោហៈ និងអលោហៈ) ។
នៅក្នុងទឹកសមុទ្រ និងក្រោមដីបាតសមុទ្រ
សម្បូររ៉ែដូចនៅលើទ្វីបដូចជា៖
- រ៉ែក្នុងទឹក
មានអង្គធាតុទោលប្រមាណ ៥០ក្នុងចំណោមអង្គធាតុដែលគេស្គាល់ទាំងអស់អំបិលខនិជ
៥មុខមានភាគលើសគេគឺសូដ្យូមក្លរួ ម៉ាញ៉េស្យូមស៊ុលផាត កាល់ស្យូមស៊ុលផាត
និងប៉ូតាស្យូមស៊ុលផាត។ ក្រៅពីនេះមានអំបិលផ្សេងៗទៀតជាច្រើនមុខ
តែក្នុងសមាមាត្រតិចតួចនិងរ៉ែមាសរលាយក្នុងទឹកផងដែរ (១០ពាន់លានតោន)។ សព្វថ្ងៃ គេបានធ្វើអាជីវកម្មរ៉ែអំបិលសម្រាប់ជាអាហារ។ ក្រៅពីប្រើប្រាស់ក្នុងអាហារអំបិលកំពុងក្លាយជារូបធាតុដើមសម្រាប់ឧស្សាហកម្មគីមីដែលកំពុងលូតលាស់
។ រោងចក្រគីមីខ្លះបានចម្រាញ់យកផូស្វាតពីទឹកសមុទ្រដើម្បីធ្វើជាជីសម្រាប់កសិកម្មទៀតផង។
- រ៉ែក្នុងដី
សំខាន់ជាងគេគឺរ៉ែប្រេងកាត
និងឧស្ម័នធម្មជាតិ ក្រៅពីនេះមានរ៉ែសំណប៉ាហាំង នីកែល កូបាល់
និងស្ពាន់ជាដើម។ តំបន់ជាយទ្វីបដែលធំទូលាយជាងគេគឺជាយទ្វីបបារាំង
និងអង់គ្លេសដែលមានទំហំស្មើនឹងសមុទ្រម៉ង់និងឧត្ដរ។ ជាយទ្វីបដ៏ធំមួយទៀតគឺជាយទ្វីបនៃស៊ីបេរី។
បច្ចុប្បន្ននេះ ការរុករក និងអាជីវកម្មប្រេងកាតនៅតាមសមុទ្រឧត្ដរបានទទួលផលល្អប្រសើរមិនចាញ់កំណប់រ៉ែនៅលើទ្វីបឡើយ។