ថាមពលជាកត្តាចាំបាច់សម្រាប់គ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃជីវិត ដូចជាការដាំដំណាំ ការចំអិនអាហារ ការដឹកជញ្ជូនការធ្វើ ជំនួញ ការកម្ដៅឬធ្វើឱ្យត្រជាក់ ការផលិតរបស់របរនៅក្នុងរោងចក្រ ថាមពលអុស និងជីវម៉ាសផ្សេងៗទៀត ដែល ប្រើប្រាស់ក្នុងលំនៅដ្ឋានសម្រាប់ចំអិនអាហារឬប្រើប្រាស់ក្នុងជំនួយនិង ឧស្សហកម្មសម្រាប់កម្ដៅ។
ជីវម៉ាស (Biomass
Fuel) : ធាតុឆេះដែលបានមកពីការធ្វើប្រព្រឹត្តិកម្មជីវម៉ាសរុក្ខជាតិ។
ពាណិជ្ជកម្ម
(Business) : ការឬអំពីលក់ដូរ, របរលក់ដូរ។
ការសិក្សារបស់ក្រសួងពាណិជ្ជកម្មនិងធនាគារអភិវឌ្ឍន៍អាស៊ីនៅឆ្នាំ1996 បានបង្ហាញថាថាមពល ដែលប្រើប្រាស់ នៅកម្ពុជា តិចជាង 18% ជាថាមពលពាណិជ្ជកម្ម។ ថាមពលពាណិជ្ជកម្ម គឺផលិតផល ឥន្ធនៈផូស៊ីល (ប្រេងកាត សាំង ម៉ាស៊ូត ឧស្ម័នធម្មជាតិ ធ្យូងថ្ម) ។
ថាមពល 82% ទៀតគឺបានមកពីឈើ(គិតទាំងធ្យូងផង) និងប្រភពជីវម៉ាសផ្សេងទៀត ដូចជាសំណល់ពី ដំណាំជាដើម (16%) ។ 92% នៃគ្រួសារកម្ពុជា អុសគឺជាប្រភពឥន្ធនៈចម្បងសម្រាប់ ចំអិន អាហារហើយ ថាមពល ប្រើក្នុង ផ្ទះបានមកពីប្រេងកាតមានតិចជាង 2% ។
ការផ្គត់ផ្គង់អុសនិងធ្យូងមានលក្ខណៈក្រៅផ្លូវការសាំញ៉ាំ និងពុំមានការត្រួតពិនិត្យដោយមានប្រភពពីខេត្តប្រាំជា សំខាន់គឺ ខេត្តក្រចេះ កំពង់ធំ កំពង់ស្ពឺ ពោធិ៍សាត់ និង កំពង់ឆ្នាំង។
បញ្ហាសំខាន់ជាងគេមួយចំពោះឈើឥន្ធនៈគឺរបាយមិនស្មើគ្នានៃធនធានព្រៃឈើធៀបជាមួយប្រជាពលរដ្ឋ។ ពិតមែន តែកម្ពុជាជាប្រទេសមួយមានធនធានព្រៃឈើគ្រប់គ្រាន់ ប៉ុន្តែកង្វះខាតអុសដុតគឺជា បញ្ហាជាក់ស្ដែងប្រចាំថ្ងៃសម្រាប់ ប្រជាជនខ្មែរជាច្រើន។
ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរច្រើនជាង 70% រស់នៅតំបន់ដែលមានព្រៃតិចជាងមួយហិចតាក្នុងមនុស្សម្នាក់ ហើយប្រជាពលរដ្ឋ 2.6លាននាក់ទៀតរស់នៅតំបន់ដែលគ្មានព្រៃទាល់តែសោះ។ បរិមាណនិងសមាមាត្រឈើដែលប្រើប្រាស់ដោយប្រជាពល រដ្ឋនៅជនបទសម្រាប់ជាថាមពលប្រៀបធៀបនឹងប្រភពថាមពលផ្សេងទៀតមិនត្រូវបានកំណត់ច្បាស់លាស់ទេ។ យ៉ាងវិញទៀតគេពុំទាន់ដឹងដែរថា «ព្រៃរបស់ភូមិ» ផ្ដល់អុសគ្រប់គ្រាន់និងមាននិរន្ដរភាពសម្រាប់អ្នកភូមិដែរឬទេ។ ជាមួយនឹងកំណើនប្រជាជននៅភ្នំពេញក្នុង អត្រាមួយដែលខ្ពស់ជាងអត្រាកំណើនប្រជាជនថ្នាក់ជាតិប្រមាណពីរដងគេរំពឹង ថាការប្រើប្រាស់អុស ធ្យូងក៏កើនឡើងដែរ តែនៅក្នុង អត្រាមួយយឺតជាងកំណើនប្រជាជន។
ព្រៃឈើមានសំខាន់បំផុតសម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា៖
◆
ព្រៃឈើមានតួនាទីនៅក្នុងវដ្ដជីវភូគព្ភគីមីពិភពលោក
◆
ឬសដើមឈើទប់ដីឱ្យនៅនឹងដែលអាចបន្ថយសំណឹកដី
◆ ព្រៃឈើក៏មានឥទ្ធិពលលើលក្ខខណ្ឌអាកាសធាតុ
◆ ឈើមានតួនាទីសំខាន់មួយក្នុងសកម្មភាពជាច្រើននៃសេដ្ឋកិច្ចទំនើបជាងវត្ថុផ្សេងទៀត
◆ ព្រៃឈើក៏ទ្រទ្រង់នានាភាពអេកូឡូស៊ីដែរ
◆ វាផ្ដល់ជម្រកដ៏សំខាន់សម្រាប់សត្វព្រៃ
◆ ជាឃ្លាំងរក្សាសែនដ៏សំខាន់
◆ អនុផលព្រៃឈើ ដូចជាផ្លែ ផ្ដៅ ឬស្សី និងបន្លែមានសារៈសំខាន់ណាស់សម្រាប់សហគមន៍នានា
ដែលរស់នៅជិតព្រៃ។
ការគ្រប់គ្រងព្រៃឈើ៖ នៅពេលដែលមានការគ្រប់គ្រងត្រឹមត្រូវ ព្រៃឈើផ្ដល់ផលិតផលផ្សេងៗ គ្នាជាច្រើន ដែលអាចកើតឡើងវិញ ហើយអាចជាមូលដ្ឋានសម្រាប់អភិវឌ្ឍឧស្សាហកម្មមួយចំនួន។
ការគ្រប់គ្រងព្រៃឈើធម្មជាតិដោយនិរន្ដរភាពផលិតកម្មឈើប្រកបដោយនិរន្ដរភាពទាមទារឱ្យមានការប្រមូលផលជាមធ្យមក្នុងរយៈពេលវែងមិនលើសអត្រានៃការដុះព្រៃឈើឡើងវិញ ហើយស្រទាប់ដីខាងលើ ជីជាតិដី និងសក្ដានុពលភាពសេនេទិចនៃប្រភេទនានានឹងមិនត្រូវបាត់បង់ការគ្រប់គ្រងព្រៃឈើខ្លះសង្កត់ធ្ងន់លើការប្រើប្រាស់ច្រើនយ៉ាង ដោយរួមទាំងការប្រមូលផលឈើហុបផងដែរ។
ការគ្រប់គ្រងព្រៃឈើនៅប្រទេសកម្ពុជានាយកដ្ឋានរុក្ខាប្រមាញ់ នៃក្រសួងកសិកម្មរុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ ជាអ្នកគ្រប់គ្រងព្រៃឈើនៅកម្ពុជា។ គោលបំណងសំខាន់របស់នាយកដ្ឋានរុក្ខប្រមាញ់ គឺសំដៅឱ្យមាននិរន្ដរភាពព្រៃឈើ ការថែរក្សានិងស្ថេរភាពនៃជីវៈចម្រុះព្រៃឈើ។ ក្នុងចំណោមដីព្រៃទាំងអស់ 31% ជាតំបន់ការពារធម្មជាតិ 60% ស្ថិតនៅក្រោមព្រៃសម្បទាន ហើយមានតែ 5% ប៉ុណ្ណោះដែលពុំទាន់បានត្រូវបែងចែក។