នៅក្នុងមេរៀននេះ អ្នកនឹងសិក្សាអំពី៖
- របៀបសរសេរលិខិតផ្ទាល់ខ្លួន និងលិខិតស្ថាប័នរដ្ឋបានត្រឹមត្រូវ និងទ្រង់ទ្រាយរៀបចំយ៉ាងប្រសើរ។
- ការយល់ដឹងពីទំនាក់ទំនងជាលាយលក្ខណ៍អក្សរតាមរយៈលិខិតដោយបែកចែករវាងបរិបទ និងខ្លឹមសារសំខាន់។ កំណត់ឃ្លាប្រយោគបានត្រឹមត្រូវ និងបង្ហាញពីរូបភាពច្បាស់លាស់។
- ការធ្វើទ្រង់ទ្រាយអត្ថបទសាមញ្ញ និងការបញ្ចូលរូបភាព តួអក្សរពិសេសនៅក្នុងឯកសារ។
- ការសិក្សាពីឧបករណ៍តភ្ជាប់នៃកុំព្យូទ័រ។
- របៀបវាយ និងការធ្វើទ្រង់ទ្រាយលិខិតផ្ទាល់ខ្លួន និងលិខិតស្ថាប័នរដ្ឋឱ្យបានត្រឹមត្រូវនៅក្នុងកុំព្យូទ័រដោយប្រើកម្មវិធីវាយអត្ថបទ។
ទំនាក់ទំនងជាលាយលក្ខណ៍អក្សរតាមរយៈលិខិតដែលជាទម្រង់នៃទំនាក់ទំនងមួយដែលមិនប្រើកាយវិការ ដើម្បីជួយឱ្យអ្នកទទួលយល់ពីខ្លឹមសារ និងបំណងរបស់លិខិតឡើយ។ គ្រប់ព័ត៌មានដែលយើងចង់បញ្ចូនត្រូវបានសរសេរជាលាយលក្ខណ៍អក្សរ ហើយលិខិតនេះនឹងឆ្លុះបញ្ចាំងពីរូបភាពរបស់អ្នកផ្ញើតាមរយៈការធ្វើទ្រង់ទ្រាយបានត្រឹមត្រូវ និងមានរបៀបរៀបរយព្រមទាំងរយៈរបៀបរបបសរសេរឬឃ្លាប្រយោគដែលប្រើនៅក្នុងលិខិត។
លិខិតជាមធ្យោបាយទំនាក់ទំនងបែបបុរាណមួយដែលគេប្រើដើម្បី៖
- ទាក់ទងជាមួយអ្នកដែលនៅឆ្ងាយពីគ្នា។
- ដើម្បីឱ្យប្រាកដថាខ្លឹមសារច្បាស់លាស់និងមិនអាចបំភ្លេចបាន (ទំនាក់ទំនងដោយការនិយាយជាញឹកញាប់អាចយល់ខុស ឬចងចាំមិនបានល្អ)។
- ដើម្បីបញ្ជាក់ដោយហត្ថលេខារបស់យើងថា លិខិតពិតជារបស់យើង
ដែលបានផ្ញើខ្លឹមសារនេះ។
លិខិតផ្ទាល់ខ្លួនត្រូវបានប្រើដើម្បីប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយនឹងសមាជិកក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិ ហើយលិខិតនេះមិនសូវប្រើជាផ្លូវការទេ។ លិខិតជំនួញប្រើដើម្បីប្រាស្រ័យទាក់ទងខាងជំនួញ ឬរវាងអ្នកជំនួញ និងមនុស្សដែលមានទំនាក់ទំនងផ្នែកពាណិជ្ជកម្ម ហើយលិខិតទាំងនោះត្រូវតែច្បាស់លាស់ និងចំគោលដៅ។
លិខិតស្ថាប័នរដ្ឋ ត្រូវប្រើសម្រាប់ទំនាក់ទំនងក្នុងចំណោមការិយាល័យរដ្ឋាភិបាល ឬរវាងការិយាល័យ រដ្ឋាភិបាល និងប្រជាពលរដ្ឋហើយលិខិតទាំងនោះត្រូវតែប្រើរបៀបរបបនៃភាសាជាផ្លូវការដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីការគ្រប់គ្រងរបស់រដ្ឋាភិបាល។
រចនាសម្ព័ន្ធលិខិតគួរតែមាន៖
· ឈ្មោះ និងអាសយដ្ឋានរបស់អ្នកទទួល
· កាលបរិច្ឆេទ
· ការគារវកិច្ចឬមតិស្វាគមន៍
· ខ្លឹមសារ(បរិបទ និងគំនិតចម្បង)
· ព័ត៌មានបន្ថែម
· ការគោរពលាគ្នា
· ហត្ថលេខ
· ឈ្មោះ និងអាសយដ្ឋានរបស់អ្នកផ្ញើ។
របៀបរបបសរសេរ (ឃ្លាប្រយោគ) មានសារៈសំខាន់ក្នុងឯកសារទាំងអស់ជាពិសេសនៅក្នុងលិខិតដែលអ្នកផ្ញើមិនអាចប្រើកាយវិការដើម្បីសង្កត់ធ្ងន់ពីអារម្មណ៍ដែលគេចង់ផ្ដល់ទៅឱ្យអ្នកទទួល។ មុនពេលផ្ញើលិខិត អ្នកផ្ញើគួរតែតែគិតបន្ដិចពីអារម្មណ៍របស់អ្នកទទួលនៅពេលអានលិខិត តើពួកគេអាចទទួលយកខ្លឹមសារបានដែរឬទេ។
លិខិតផ្ទាល់ខ្លួន ជាលិខិតដែលផ្ញើទៅកាន់មិត្តភក្តិឬក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកផ្ញើ។ គោលបំណងនៃលិខិតផ្ទាល់ខ្លួន គឺជាការទាក់ទងជាមួយគ្រួសារឬមិត្តភក្តិ និងដើម្បីប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយពួកគេ នៅពេលពួកគេនៅឆ្ងាយពីគ្នា និងមិនមានមធ្យោបាយងាយស្រួលដើម្បីប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នា។
លិខិតផ្ទាល់ខ្លួន
វាមានសារៈសំខាន់ណាស់ថា លិខិតទាំងនេះត្រូវមានលក្ខណៈត្រឹមត្រូវ ដោយសារវាបង្ហាញនូវបទបញ្ជានិងព័ត៌មានផ្លូវការ ដោយសារតែអ្នកចេញផ្សាយ (អ្នកផ្ញើ) គឺជារដ្ឋាភិបាលផ្ទាល់ឬក៏ជានាយកដ្ឋានរបស់រដ្ឋាភិបាល។ អ្នកសរសេរមិនមែនជាអ្នកផ្ញើទេ គាត់គ្រាន់តែធ្វើសកម្មភាពជាតំណាងឱ្យរដ្ឋាភិបាលតែប៉ុណ្ណោះ។ លិខិតស្ថាប័នរដ្ឋគួរតែបញ្ជាក់នូវឈ្មោះអ្នកផ្ញើឱ្យបានច្បាស់លាស់(រដ្ឋមន្ត្រី នាយកដ្ឋាន ការិយាល័យជាដើម)។
នៅផ្នែកខាងលើនៃលិខិតរបស់ស្ថាប័នរដ្ឋគួរតែមានឈ្មោះ និងរូបសញ្ញារបស់ស្ថាប័នរដ្ឋដែលចេញលិខិត កាលបរិច្ឆេទ និងឃ្លាប្រយោគស្តង់ដារណាមួយ ដែលប្រើនៅក្នុងលិខិតស្ថាប័នរដ្ឋទាំងអស់។ លិខិតគួរតែនិយាយយ៉ាងសង្ខេបពីគោលបំណងដោយមិនសរសេរលើសពីមួយឬពីរបន្ទាត់ឡើយ។
កម្មវិធីកុំព្យូទ័រផ្នែកទន់មានពីរប្រភេទ គឺកម្មវិធីកម្មសិទ្ធិ និងកម្មវិធីកូដចំហរ។ កម្មវិធីកម្មសិទ្ធិ សំដៅលើប្រភេទកម្មវិធីដែលអ្នកប្រើត្រូវតែចំណាយមុនពេលអាចប្រើប្រាស់ ចែកចាយ បកប្រែឬកែសម្រួលវាបានក្នុងករណីចាំបាច់។ ចំណែកឯកុំព្យូទ័រកូដចំហ ជាកម្មវិធីឥតគិតថ្លៃថែមទាំងអាចត្រូវបានកែប្រែដោយអ្នកប្រើបានទៀត បើសិនជាពួកគេដឹងពីវិធីកែប្រែ។
របាឧបករណ៍ជាទូទៅបង្ហាញជាជួរដេកឬជួរឈរនៅជុំវិញគែមរបស់បង្អួចកម្មវិធី ដែលមើលឃើញនៅណៈពេលដែលកម្មវិធីកំពុងត្រូវបានប្រើ។ រូបតំណាងកម្មវិធី ជាទូទៅត្រូវបានរៀបចំនៅក្នុងរបាឧបករណ៍ ហើយមានតែរបារឧបករណ៍ដែលសមស្រប និងប្រើជាញឹកញាប់ប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវបានបង្ហាញទៅអ្នកប្រើ។ គ្រប់កម្មវិធីទាំងអស់ តែងតែមានរបាម៉ឺនុយនៅផ្នែកខាងលើបង្អួចកម្មវិធី។
កថាខណ្ឌ គឺជាផ្នែកនៃអត្ថបទ ដែលមានចំណុចឬគំនិតជាក់លាក់។កថាខណ្ឌគឺសម្គាល់ដោយការចាប់ផ្ដើមបន្ទាត់ថ្មី។ ការតម្រឹមកថាខណ្ឌ គឺជាការរៀបចំអត្ថបទនៅក្នុងបន្ទាត់នៃកថាខណ្ឌដែលយើងបានសរសរនោះ។ការតម្រឹមកថាខណ្ឌមានបួនប្រភេទគឺតម្រឹមឆ្វេង ស្ដាំ កណ្ដាល និងតម្រឹមសងខាង។
នៅក្នុងកម្មវិធីវាយអត្ថបទ យើងអាចវាយអត្ថបទដោយប្រើប្រភេទ ឬម៉ូតអក្សរ និងទំហំខុសៗគ្នាបាន។ ភាពខុសគ្នានៃប្រភេទអក្សរ យើងហៅថា ពុម្ពអក្សរ។
ការរំលេចន័យចំពោះគំនិត ឬពាក្យនៅក្នុងអត្ថបទ គឺជាការនាំការចាប់អារម្មណ៍ចំពោះពាក្យផ្នែកនៃអត្ថបទនោះដោយធ្វើវាឱ្យខុសពីអត្ថបទផ្សេង។ ការរំលេចន័យអាចធ្វើទៅបានតាមរយៈបច្ចេកទេសមួយក្នុងចំណោមបច្ចេកទេសជាច្រើនដូចជាការធ្វើអត្ថបទឱ្យអក្សរដិត ទ្រេត ឬគូសបន្ទាត់ក្រោមវា។
នៅក្នុងកម្មវិធីវាយអត្ថបទអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកប្រើរួមបញ្ចូលរូបភាពនៅខាងក្នុងអត្ថបទដែលបានសរសរ។ រូបភាពអាចបញ្ចូលតាមមធ្យោបាយផ្សេងៗ អាស្រ័យលើកន្លែងណាដែលអ្នកប្រើចង់ដាក់វា។ រូបភាពត្រូវបានពង្រីកឬបង្រួមទៅតាមទំហំដែលយើងចង់បាននៅក្នុងឯកសារអត្ថបទ។
ឯកសាររូបភាពជាធម្មតាមានកន្ទុយសម្គាល់ដូចជា “ .tif” , “ .jpg” , “ .gif” និងច្រើនផ្សេងទៀតអាស្រ័យលើការធ្វើទ្រង់ទ្រាយខាងក្នុងនៃរូបភាព។ប្រភេទរូបភាពទាំងអស់នេះអាចនាំចូលបានតាមរយៈកម្មវិធីវាយអត្ថបទ។ រូបសញ្ញាជាប្រភេទរូបភាព ដែលគេប្រើជាញឹកញាប់នៅក្នុងលិខិត និងឯកសារផ្សេងៗ។រូបសញ្ញានៃស្ថាប័នឬរដ្ឋាភិបាល គឺជារូបភាព ដែលស្ថាប័នប្រើ ដើម្បីសម្គាល់ឱ្យស្ថាប័នដើលយើងអាចមើលដឹង និងតែងតែប្រើជាញឹកញាប់នៅក្នុងលិខិត និងឯកសារផ្សេងៗដែលចេញដោយស្ថាប័ននោះ។
តួអក្សរពិសេសទូទៅរួមមានសញ្ញារូបិយប័ណ្ណ សញ្ញាព្រួញ ប្រមាណវិធីគណិតវិទ្យា និងចំណុចផ្សេងៗ។ពួកវាត្រូវបានប្រើ ដើម្បីរចនាការបង្ហាញឯកសារមានភាពកាន់តែទាក់ទាញ។ មានរូបភាពតូចៗមួយចំនួនដែលគេហៅថាតួអក្សរពិសេស (ដូចជាg, ®, &, ។ល។)ដែលអាចត្រូវប្រើនៅក្នុងអត្ថបទ។
ធុងប្រព័ន្ធនៃកុំព្យូទ័រមានរន្ធតភ្ជាប់ជាច្រើនដែលអាចប្រើដើម្បីភ្ជាប់តាមរយៈខ្សែ ក្នុងការទំនាក់ទំនងជាមួយសមាសភាគផ្សេងៗនៃកុំព្យូទ័រ ទៅនឹងកុំព្យូទ័រ ឧបករណ៍ឬទៅអ៊ីនធឺណិត។ ធុងប្រព័ន្ធជាកន្លែងប្រមូលផ្ដុំនៃក្នុងកុំព្យូទ័រ ដែលគ្រប់សមាសភាគទាំងអស់តភ្ជាប់គ្នាតាមរយៈប្រភេទខ្សែស្ដង់ដារដែលអាចដកចេញ ឬដោតចូលនៅពេលណាមួយក៏បាន។ខាងក្រោមនេះជាប្រភេទរន្ធតភ្ជាប់ដែលប្រើជាមួយកុំព្យូទ័រ៖
- រន្ធតភ្ជាប់ VGA៖ រន្ធតភ្ជាប់ដែលមានរាងចតុកោណព្នាយកែង។ប្រើជាមួយម៉ូនីទ័រ ឬអេក្រង់កុំព្យូទ័រ។
- រន្ធតភ្ជាប់ PS/2៖ មានរាងមូលប្រើជាមួយក្ដារចុច និងកណ្ដុរដែលមានប្រភេទរន្ធដូចគ្នា។
- រន្ធតភ្ជាប់USB៖ ជាប្រភេទរន្ធពេញនិយមអាចភ្ជាប់ជាមួយឧបករណ៍បានច្រើន (modem, printer, scanner, camera, phone…)។
- រន្ធតភ្ជាប់បណ្ដាញ៖ កុំព្យូទ័រអាចភ្ជាប់ជាមួយកុំព្យូទ័រមួយផ្សេងទៀត និងដើម្បីប្រើជាមួយអ៊ីនធឺណិតបាន។
- រន្ធភ្ជាប់ធុងបាស/កាសស្តាប់ត្រចៀក៖ ភ្ជាប់ជាមួយធុងបាស ឬកាសស្ដាប់ត្រចៀក។
- រន្ធភ្ជាប់មីក្រូហ្វូន៖ រន្ធតភ្ជាប់នេះប្រើសម្រាប់មីក្រូហ្វូនខាងក្រៅ។
- Wi-Fi៖ គឺជាបច្ចេកវិទ្យាឥតខ្សែ។ វាត្រូវបានគេប្រើ ដើម្បីភ្ជាប់ទៅកុំព្យូទ័រ ឬទៅអ៊ីនធឺណិត។
- ប្ល៊ូធូស (Bluetooth)៖ ភ្ជាប់ទៅឧបករណ៍ដែលនៅជិតកុំព្យូទ័រ ដូចជា ក្ដារចុច ឬកណ្ដុរ (ដែលត្រូវបានបំពាក់សម្រាប់ប្រើជាមួយប្ល៊ូធូស)។
ទូរសព្ទ(ដើម្បីផ្ទេរទិន្នន័យឬចូលទៅកាន់អ៊ីនធឺណិតតាមរយៈទូរសព្ទ) ឬឧបករណ៍សំឡេងអូឌីយ៉ូ ដោយមិនចាំបាច់ប្រើខ្សែ។ ចម្ងាយអតិបរមាសម្រាប់ប្ល៊ូធូគឺជាធម្មតា១០ម៉ែត្រតែប៉ុណ្ណោះ។
កុំព្យូទ័រចាស់ៗនៅតែមានប្រភេទរន្ធផ្សេងៗហៅគេថា រន្ធប៉ារ៉ាឡែលឬសៀលរៀល ដែលកាលពីមុនគេប្រើសម្រាប់ភ្ជាប់ទៅកាន់ម៉ាស៊ីនបោះពុម្ពឬឧបករណ៍ផ្សេងៗ ប៉ុន្តែរន្ធតភ្ជាប់ទាំងនេះក្លាយជារន្ធដែលគេលែងប្រើទៀតហើយ។
