ក្នុងខ្លឹមសារនៃរឿងនីមួយៗ អ្នកនិពន្ធតែងតែបង្កប់នូវតម្លៃអប់រំ។ អ្នកនិពន្ធមានសិល្ប៍វិធីប្លែកៗ ពីគ្នាការបង្ហាញតម្លៃអប់រំ។ អ្នកនិពន្ធខ្លះបង្ហាញតម្លៃអប់រំត្រង់ៗតែម្តង ខ្លះទៀតមានលក្ខណៈបង្កប់ ដែលទាមទារឱ្យអ្នកសិក្សា ព្យាយាមស្វែងយល់ទើបអាចដឹងពីអ្វីដែលអ្នកនិពន្ធចង់បង្ហាញ។
នៅក្នុងអត្ថបទរឿងតែងតែផ្តល់នូវតម្លៃអប់រំប្លែកៗពីគ្នា ទោះបីជារឿងនោះមានតួអង្គជាសត្វ ឬមនុស្សក៏ដោយសុទ្ធតែបានផ្តល់នូវការទូន្មានប្រៀនប្រដៅមនុស្សទូទៅគ្រប់ស្រទាប់វណ្ណៈ។ តម្លៃអប់រំ គឺជាគំនិតទូន្មានប្រៀនប្រដៅរបស់អ្នកនិពន្ធ តាមរយៈស្នាដៃរបស់ខ្លួន។ អ្នកនិពន្ធ មានវិធីអប់រំប្លែក ដូចជាបង្ហាញអំពើល្អឱ្យអ្នកអាន អ្នកសិក្សាយកតម្រាប់តាម ឬយកជាបទពិសោធន៍ ឬបង្ហាញអំពើអាក្រក់ឱ្យអានអ្នកសិក្សាស្អប់ខ្ពើម ចៀសវៀង និងលះបង់ចោល។ ឧទាហរណ៍នៅក្នុងរឿង៖
- “រឿង ស្មាន់ ទីទុយ
និងអណ្តើក” ខ្លឹមសារនៃសាច់រឿងបានបង្កប់តម្លៃអប់រំឱ្យមនុស្ស(មិត្តភភ្តិ)
ចេះស្រឡាញ់ រួបរួម សាមគ្គីគ្នា ជួយយកអាសារគ្នា
និងចេះជួយគ្នាទៅវិញទៅមកពិសេសក្នុងគ្រាមានអាសន្ន។
- “រឿង ចង្កឹះមួយបាច់”
រឿងនេះបានផ្តល់ការអប់រំឱ្យចេះរួបរួមសាមគ្គី ក្នុងការបំពេញកិច្ចការអ្វីមួយ
ទើបយើងទទួលបានជោគជ័យ។ ប្រសិនបើយើងបែកបាក់សាមគ្គី យើងប្រាកដបរាជ័យ។
ដូចពាក្យស្លោកមួយបានពោលបាន៖ “សាមគ្គីរស់ បែកបាក់សាមគ្គីស្លាប់”។
