កាលព្រេងនាយ មនុស្សយើងមិនចាំបាច់ត្រូវការដាំ ច្រូតកាត់ដីជញ្ជូនស្រូវទេ គឺស្រូវដុះពាសវាលពាសកាល ហើយវាចូលមកជង្រុកដោយខ្លួនឯងទាំងគ្មានសម្បកទៀតផង។ ប៉ុន្តែមានថ្ងៃមួយ ស្រ្តីកំណាចម្នាក់បានវាយស្រូវនឹងបន្ទះក្តារ ដោយមកពីនាងនោះថ្លងនឹងស្នូរស្រូវហោះចូលផ្ទះនាង។ ស្រូវក៏រត់ទៅពួននៅកន្លៀតថ្មភ្នំយ៉ាងជ្រៅ។
មនុស្សម្នាកើតទុកខ្វល់ខ្វាយគ្រប់ៗគ្នាដោយមិនដឹងរកអ្នកណាឱ្យស្ម័គ្រចិត្តបំពេញនាទីនេះ។ ក្នុងពេលនោះត្រស្លាត ដោយអាណិតមនុស្សបានស័្មគ្រចិត្តយកអាសារឿងនេះ។ វាខំប្រឹងហែលលូនត្បុលតាមកន្លៀតថ្ម ហើយក៏បានជួបនឹងមេស្រូវ។ ត្រីស្លាតសុំអង្វរករស្រូវឱ្យវិលត្រឡប់ទៅជួយសង្រ្គោះមនុស្សលោកវិញ។ ប៉ុន្តែមេស្រូវយល់ស្របតាមសេចក្តីអង្វកររបស់ត្រីស្លាតទាំងនិយាយ៖ អំណឹះតទៅស្រូវមិនហោះចូលជង្រុកដូចមុនៗទៀតទេ បើចង់បានស្រូវ ត្រូវភ្ជួររាស់ ដកស្ទួងនឹងដុះតែរដូវភ្លៀងតែប៉ុណ្ណោះ។
