អាពាហ៍ពិពាហ៍ ជាការផ្សំផ្គុំយ៉ាងឧឡារិក
ជាផ្លូវការរវាងបុរសម្នាក់និង ស្រីម្នាក់ដែលប្ដេជ្ញាចិត្តថាខ្លួននឹងរួមរស់នៅជាមួយគ្នាតាមបញ្ញត្តិច្បាប់
ហើយដែលភាគីទាំងពីរមិនអាចរំលាយទៅវិញបានតាមទំនើងចិត្តរបស់ខ្លួនឡើយ។ អាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលនឹងប្រព្រឹត្តទៅត្រឹមត្រូវពេញលក្ខណៈច្បាប់បាន
លុះត្រាតែអាពាហ៍ពិពាហ៍នោះ ធ្វើឡើងស្របតាមច្បាប់ដែលមានចែងនៅក្នុងច្បាប់អាពាហ៍ពិពាហ៍។
នៅពេលរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ គូស្វាមីភរិយាតែងតែទទួលបានដំបូន្មានពី
មន្ត្រីអត្រានុកូលដ្ឋាន លោកអាចារ្យ មាតាបិតា និងចាស់ទុំញាតិមិត្តទាំងសងខាង
ព្រោះដំបូន្មានទាំងនេះ ទាក់ទងទៅនឹងសិទ្ធិសេរីភាពក្នុងការកសាងគ្រួសារ
និងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ ដើម្បីលើកកម្ពស់ផ្នែកសុភមង្គលក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគេ។
អាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលនឹងត្រូវទទួលស្គាល់ពេញលក្ខណៈច្បាប់បាន
លុះត្រាតែបុរសនិងនារីដែលស្ម័គ្រចិត្តរួមរស់ជាមួយគ្នាជាប្ដីប្រពន្ធ
ចុះកិច្ចសន្យាអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅចំពោះមុខមន្ត្រីអត្រានុកូលដ្ឋានខាងលំនៅរបស់នារី។ កិច្ចសន្យានេះ
ត្រូវចុះក្នុងបញ្ជីអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅឃុំ/សង្កាត់ ដោយមានចុះហត្ថលេខារបស់មន្ត្រី អត្រានុកូលដ្ឋាន ប្ដី
ប្រពន្ធ និងសាក្សីគ្រប់អាយុការពីរនាក់។
បន្ទាប់មកឪពុកម្ដាយ កូនប្រុស កូនស្រី បងប្អូនញាតិមិត្ត
រៀបចំពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍តាមលក្ខណៈប្រពៃណីទំនៀមទម្លាប់និងសាសនារបស់ខ្លួន ដើម្បីប្រកាសប្រាប់ញាតិមិត្តនូវចំណងគ្រួសារថ្មីមួយនៅក្នុងសង្គម។ បន្ទាប់ពីមន្ត្រីអត្រានុកូលដ្ឋាន ចុះក្នុងបញ្ជីអាពាហ៍ពិពាហ៍រួចហើយ
មេឃុំ/ចៅសង្កាត់ ត្រូវបិទប័ណ្ណប្រកាស ដើម្បីផ្សាយជាសាធារណៈអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍នោះ
នៅលំនៅដ្ឋានរបស់កូនស្រីនិងនៅទីស្នាក់ការឃុំ/សង្កាត់របស់ខ្លួន ហើយប័ណ្ណប្រកាសនេះ
ក៏បិទផ្សាយផងដែរនៅ លំនៅដ្ឋានខាងកូនប្រុស។
+ ប័ណ្ណបិទប្រកាសអាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវមាន៖
- ត្រកូល ឈ្មោះ អាយុ មុខរបរ និងលំនៅនៃអនាគតប្ដីនិងប្រពន្ធ។
- ត្រកូល ឈ្មោះ អាយុ មុខរបរ និងលំនៅរបស់ឪពុកម្ដាយ នៃអនាគតប្ដីប្រពន្ធ។
- រយៈពេលប្ដឹងជំទាស់។
- ប័ណ្ណប្រកាសនឹងបិទផ្សាយក្នុងរយៈពេល ១០ថ្ងៃ ដើម្បីឱ្យអ្នកដែលធ្លាប់មានទំនាក់ទំនងជាមួយភាគីកូនស្រីឬកូនប្រុសដឹងឮ ហើយអាចប្ដឹងជំទាស់នឹងអាពាហ៍ពិពាហ៍នោះបាន ប៉ុន្តែប្រសិនបើផុតរយៈពេល១០ថ្ងៃនេះ
ពិធីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍អាចធ្វើទៅបាន។
- តាមផ្លូវច្បាប់ ដើម្បីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍បាន
លុះត្រាតែបុរសត្រូវមានអាយុចាប់ពី ២០ ឆ្នាំឡើងទៅ និងស្ត្រីមានអាយុចាប់ពី ១៨
ឆ្នាំឡើងទៅ។
- គូភាគីទាំងសងខាង
ត្រូវតែចៀសវាងការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ដោយបង្ខិតបង្ខំ
ហើយមិនអាចមាននរណាម្នាក់បង្កើតអំពើណាមួយដែលមានឧបសគ្គដល់សេរីភាពនៃការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែរ
។ គូស្រករដែលនៅក្មេងពេក មិនអាចរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍បានជាដាច់ខាត។
+ ការហាមមិនឱ្យរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ស្របច្បាប់ក្នុងករណីដូចជា៖
- បុគ្គលមានភេទដូចគ្នា
- បុគ្គលមានជំងឺឃ្លង់ របេង កាមរោគដែលមិនទាន់ព្យាបាលជាដាច់
ជាពិសេសជំដឺមហារីក និងជំងឺអេដស៍។
- ជនវិកលចរិត ឬជនមិនដឹងខុសត្រូវ។
- បុគ្គលដែលជាប់ចំណងញាតិពន្ធលោហិត
ឬញាតិពន្ធក្នុងខ្សែផ្ទាល់គ្រប់ថ្នាក់ ទោះជាចំណងទាំងនោះមានខាន់ស្លាក្ដី
ឥតខាន់ស្លាក្ដី ឬសាច់ចិញ្ចឹមក្ដី។
- បុគ្គលមានចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ពីមុនមិនទាន់រំលាយ។
ការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅវ័យក្មេង អាចប្រឈមមុខជាមួយនឹងការបរាជ័យជាច្រើនដូចជា បន្ទុកគ្រប់គ្រងគ្រួសារ គេហដ្ឋាន ចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សាកូនដែលអាចបង្កឱ្យជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់គេជួបប្រទះអពមង្គល ។ ជាការចាំបាច់ មនុស្សត្រូវតែឈានទៅដល់កម្រិតនៃភាពពេញវ័យទាំងកាយទាំងចិត្ត ព្រមទាំងមានសមត្ថភាពចំណេះដឹងបរិបូរ ដែលមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការជួយឱ្យពួកគេឆ្លើយតបទៅនឹងតម្រូវការនៃជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងភាពជាអ្នកទទួលខុសត្រូវ ក្នុងការគ្រប់គ្រងគ្រួសារ ទើបអាចរៀប អាពាហ៍ពិពាហ៍បាន។
ប្រពន្ធនិងប្ដីត្រូវចេះស្រលាញ់គ្នា
គោរពសិទ្ធិគ្នាថែរក្សាគ្នាទៅវិញទៅមក និងមានភាពស្មើគ្នាលើគ្រប់ទស្សនៈ
ព្រមទាំងចេះជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីឈានទៅកាន់វឌ្ឍនភាពក្នុងការកសាងក្រុមគ្រួសារមួយដែលមានសាមគ្គីភាព
និងប្រកបដោយសុភមង្គល។ ពួកគេមានសិទ្ធិជ្រើសរើសដោយសេរីនូវវិជ្ជាជីវៈរបស់ខ្លួន
មានសិទ្ធិចូលរួមប្រាស្រ័យដោយសេរីក្នុងសកម្មភាពនយោបាយ វប្បធម៌និងសង្គម
ហើយមានសិទ្ធិស្មើគ្នាក្នុងការប្រើប្រាស់ការអាស្រ័យផល ការចាត់ចែងទ្រព្យសម្បត្តិរួម
និងចាត់ចែងទ្រព្យផ្ទាល់ខ្លួន។
ក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍
ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គូស្វាមីភរិយាមានពីរប្រភេទ គឺ ទ្រព្យសម្បត្តិរួម
និងទ្រព្យសម្បត្តិផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ប្ដី ឬប្រពន្ធ។
ទ្រព្យសម្បត្តិរួម គឺសំដៅលើអ្វីៗទាំងអស់ដែលសហព័ទ្ធទាំងពីររកបានជាមួយគ្នា
ឬសហព័ទ្ធណាម្នាក់រកបានក្នុងរយៈពេលមានចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍។
+ ជាទូទៅប្ដីប្រពន្ធត្រូវប្រើប្រាស់ទ្រព្យសម្បត្តិរួមចំពោះ ៖
- ការផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារនិងចំណាយដើម្បីអប់រំបណ្ដុះបណ្ដាលកូន។
- បំណុលនិងកាតព្វកិច្ចទាំងឡាយដែលអ្នកទាំងពីរបានព្រមព្រៀងគ្នាសម្រេចក្នុងពេលមានចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍។
- ការគ្រប់គ្រង ថែរក្សារួមគ្នាចំពោះទ្រព្យសម្បត្តិរួមគ្នា។
ច្បាប់ឯកពន្ធភាពមានគោលបំណងការពារសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ
ពង្រឹងសុខដុមរមនានិងសុភមង្គលក្នុងគ្រួសារ។ ការគោរពសិទ្ធិគ្នាទៅវិញទៅមករវាងប្ដីមួយប្រពន្ធមួយគឺមានតែប្ដីមួយ
ឬប្រពន្ធមួយតែប៉ុណ្ណោះនៅក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ស្របច្បាប់។ ឯកពន្ធភាព
ជាចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ស្ម័គ្រចិត្តប្ដីមួយប្រពន្ធមួយ
ដោយមានចុះបញ្ជីអាពាហ៍ពិពាហ៍ចំពោះមុខមន្ត្រីអត្រានុកូលដ្ឋាន
ស្របតាមលក្ខខណ្ឌដែលមានចែងនៅក្នុងច្បាប់ស្ដីពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងគ្រួសារ។
ប្ដីប្រពន្ធដែលរួមរស់នៅជាមួយគ្នាស្របច្បាប់ហើយមិនអាចទៅមានប្រពន្ធ
ឬប្ដីផ្សេងទៀតបានទេ លុះត្រាតែមានការរំលាយចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមុនសិន។
+ ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍អាចរំលាយទៅបានក្នុងករណីណាមួយដូចខាងក្រោម៖
- សហព័ទ្ធណាមួយបានស្លាប់។
- មានសេចក្ដីរំលាយចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាស្ថាពររបស់តុលាការ។
- សហព័ទ្ធណាម្នាក់បានបាត់ខ្លួនហួសពីមួយឆ្នាំដោយគ្មានដំណឹងអ្វីសោះ ហើយមិនដឹងថាស្លាប់ ឬរស់។
- ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលបុរសមានប្រពន្ធពីរ
ឬស្ត្រីមានប្ដីពីរនោះ ត្រូវបានចាត់ទុកថា មានពិរុទ្ធភាពប្រសិនបើបុរស
ឬស្ត្រីណាដែលមានចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ពីមុនមិនទាន់រំលាយនៅឡើយ
ហើយបានចុះបញ្ជីអាពាហ៍ពិពាហ៍មួយទៀត។
- ក្នុងករណីបុរស ឬស្ត្រីមានការផិតក្បត់ ឬស្មន់ នឹងត្រូវជាប់ពិរុទ្ធភាព ហើយត្រូវផ្ដន្ទាទោសដាក់ពន្ធនាគារ និងពិន័យជាប្រាក់ទៀត។
អាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងពលរដ្ឋកម្ពុជា
និងជនបរទេសដែលរស់នៅឯបរទេស
ត្រូវបានប្រព្រឹត្តទៅនៅចំពោះមុខមន្ត្រីអត្រានុកូលដ្ឋាននៃស្ថានទូត
ឬស្ថានកុងស៊ុលនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាប្រចាំនៅប្រទេសដែលគូភាគីមានទីលំនៅក្នុងករណីដែលអាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងពលរដ្ឋកម្ពុជានិងជនបរទេសបានប្រព្រឹត្តិ
ទៅត្រឹមត្រូវតាមទម្រង់នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលមានចែងនៅក្នុងច្បាប់អាពាហ៍ពិពាហ៍នោះ
ត្រូវបានទទួលស្គាល់ យកជាបានការនៅព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា
ប្រសិនបើអាពាហ៍ពិពាហ៍នោះមិនផ្ទុយនឹងបទបញ្ញត្តិច្បាប់នៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា។
លិខិតបញ្ជាក់អាពាហ៍ពិពាហ៍
ឬសេចក្ដីចម្លងលិខិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ ត្រូវយកមកចុះបញ្ជីអាពាហ៍ពិពាហ៍នៃស្ថានទូត
ឬស្ថានកុងស៊ុលនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ឬគូស្វាមីភរិយាដែលមកតាំងទីលំនៅនៅកម្ពុជា
ត្រូវយកមកចុះក្នុងបញ្ជីអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅឃុំ ឬសង្កាត់ ដែលមកតាំងលំនៅនោះ។ រាល់អាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងពលរដ្ឋកម្ពុជា
និងជនបរទេសនៅកម្ពុជាត្រូវប្រព្រឹត្តទៅតាមច្បាប់ នៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា។
ឪពុកម្ដាយមានករណីយកិច្ចស្រលាញ់កូន
ចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សាកូន និងយកចិត្តទុកដាក់អប់រំកូនគឺបណ្ដុះគំនិតកូនឱ្យស្រលាញ់ការរៀនសូត្រ
ស្នេហាជាតិមាតុភូមិ មានស្មារតីសាមគ្គីជាតិនិងអន្តរជាតិស្រលាញ់ពលរដ្ឋ
គោរពច្បាប់សង្គម ថែរក្សាទ្រព្យសម្បត្តិរដ្ឋគោរពសិទ្ធិ
និងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់អ្នកដទៃ។ ឪពុកម្ដាយមិនត្រូវធ្វើបាបកូនរបស់ខ្លួន កូនប្រសា
កូនចិញ្ចឹម ឬកូនរបស់ប្ដី ឬកូនប្រពន្ធមុនឡើង ។
ចំណែកកូនវិញ
ត្រូវមានករណីយកិច្ចស្រលាញ់ និងគោរពឪពុកម្ដាយរបស់ខ្លួនដែរ
ហើយត្រូវចេះថែទាំរក្សាឪពុកម្ដាយនិងផ្គត់ផ្គង់តាមសេចក្ដីត្រូវការរបស់ឪពុកម្ដាយ។
កូនដែលរស់នៅជាមួយឪពុកម្ដាយ
មានសេរីភាពក្នុងការជ្រើសរើសមុខរបររបស់ខ្លួន មានសេរីភាពក្នុងការចូលរួមនយោបាយ
និងសកម្មភាពសង្គម មានសេរីភាពក្នុងការគ្រប់គ្រងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្លួន។
កូនត្រូវមានភារកិច្ចមើលខុសត្រូវ ដោះស្រាយជីវភាពរួមរបស់គ្រួសារ។