ការនេសាទហួសហេតុដោយមូលហេតុសំខាន់ៗមាន៖
- តម្រូវការចំណីអាហារកាន់តែកើនសម្រាប់មនុស្ស : សព្វថ្ងៃនេះចំនួនមនុស្សកាន់តែកើនឡើងជាលំដាប់
តម្រូវការត្រីជាអាហារក៏កាន់តែខ្ពស់ឡើងដែរ។
- តម្រូវការចំណីសត្វ : គេផលិតចំណីសត្វដោយប្រើផលិតផលនេសាទ
សហគ្រាសឧស្សាហកម្មធំៗបានតម្រង់ទិសទៅរកផលិតកម្មចំណីសត្វថែមទៀត ។
- តម្រូវការពង្រីកសមត្ថភាពចាប់ត្រី : កងនាវានេសាទពិភពលោករាប់លានគ្រឿង
ចាប់ត្រីបានយ៉ាងច្រើនដោយប្រើបច្ចេកទេសនេសាទទំនើបៗ ដូចជាអួនឡាក់ធំៗ ប្រដាប់អ៊ឺតហៅត្រីជាដើម
។
វិវាទរវាងប្រទេសនេសាទធំៗកើតមាននៅ៖
-
តំបន់អាត្លង់ទិចនិរតី (រវាងកាណាដា និងនាវានេសាទបរទេស)
-
តំបន់អាត្លង់ទិចឦសាន (រវាងអេស្ប៉ាញ និងបារាំង
អង់គ្លេស)
-
តំបន់ហុងឌួរ៉ាស (រវាងហុងឌួរ៉ាស
និងប្រទេសនេសាទតាមឆ្នេរ)
-
តំបន់ប្រទេសម៉ារ៉ុក (រវាងម៉ារ៉ុក
និងសហភាពអឺរ៉ុប)
-
តំបន់សេណេហ្គាល់ (រវាងសេណេហ្គាល់
និងសហភាពអឺរ៉ុប)
-
តំបន់គូរីល (រវាងជប៉ុន និងរុស្ស៊ី) ។
វត្តមានអែលនីញ៉ូ ក្នុងតំបន់រារាំងខ្សែទឹកត្រជាក់មិនឱ្យងើបឡើងបាន
ជាហេតុនាំឱ្យមច្ឆជាតិ និងសត្វសមុទ្រផ្សេងៗខ្វះចំណីអាហារ។ បរិមាណត្រីក៏ថយចុះ ការនេសាទបានផលមិនល្អ។
បាតុភូតនេះតែងកើតមានជាញឹកញយរៀងរាល់ 3 ទៅ 4 ឆ្នាំម្ដង។
សកម្មភាពនេសាទខ្វះការទទួលខុសត្រូវនាំមកនូវផលអាក្រក់ដូចជា៖
-
ប្រទេសដែលមានសេដ្ឋកិច្ចពឹងផ្អែកលើការនេសាទទទួលផលប៉ះពាល់ខ្លាំងជាងគេ
គឺកម្មករនេសាទ កម្មកររោងចក្របាត់បង់ការងារ បាត់បង់ប្រាក់ចំណូល...។
-
សហគ្រាសនេសាទ សហគ្រាសឧស្សាហកម្មអាហារសម្រាប់មនុស្ស
និងសត្វត្រូវផ្អាកសកម្មភាពឬឈប់ដំណើការ ។
-
ប្រជានេសាទប្រទេសក្រីក្របាត់បង់ចំណូល បញ្ហាកង្វះអាហារ
ការបរិភោគមិនគ្រប់គ្រាន់ ទុរ្ភិក្ស...។
-
ការបាក់ច្រាំង
និងការបាត់បង់ប្រភេទជីវចម្រុះ....។
មធ្យោបាយអភិរក្សធនធានសមុទ្រ ពិសេសសត្វ និងរុក្ខជាតិមាន៖
- ការបង្កើតច្បាប់អន្តរជាតិ កំណត់ដែនសមុទ្រជាតិ និងអន្តរជាតិ
(36%
នៃផ្ទៃបាតសមុទ្រត្រូវស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ប្រទេសនីមួយៗ)
- អង្គការសហប្រជាជាតិបានបង្កើតកម្មវិធីអភិរក្សពូជត្រី
និងសត្វសមុទ្រប្រភេទខ្លះដែលជិតផុតពូជ (ត្រីបាឡែន អណ្ដើក...)
និងលើកទឹកចិត្តដល់ការធ្វើវារីវប្បកម្ម (ដាំសារាយ ចិញ្ចឹមបង្គារ គ្រំ...)
- ដែនសមុទ្រអន្តរជាតិត្រូវតែដាក់ជាសម្បត្តិរួមរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ
ហើយផលនេសាទគួរត្រូវបានជាប្រយោជន៍រួមរបស់មនុស្សជាតិ ។
តំបន់មាត់សមុទ្រក្លាយជាតំបន់ទាក់ទាញជាងគេព្រោះតែតំបន់នេះសម្បូរទៅដោយលក្ខណៈអនុគ្រោះច្រើនគឺ៖
-
ជាប់សមុទ្រ និងមហាសមុទ្រជាប្រភពធនធានធម្មជាតិ
-
ងាយស្រួលក្នុងទំនាក់ទំនងពិភពលោក
-
អាកាសធាតុល្អប្រសើរសម្រាប់ការរស់នៅ ។
ភាពអនុគ្រោះទាំងនេះហើយ ដែលនាំឱ្យអ្នកវិនិយោគទុនទាំងឧស្សាហករ ពាណិជ្ជករ
ទេសចរ...ផ្ដោតចិត្តទុកដាក់ខ្លាំងមកលើតំបន់នេះ ។
ប្រភពនៃការបំពុលតំបន់ឆ្នេរមាន៖
- បណ្ដុំរោងចក្រឧស្សាហកម្មតាមឆ្នេរបង្កើតឱ្យមានកាកសំណល់ដែលផ្ទុកសារធាតុពុលដែលត្រូវបញ្ចេញចោល
- បណ្ដុំប្រជាជនរស់នៅកុះករតាមឆ្នេរ ជាប្រភពមួយទៀតនៃការបំពុល (កាកសំណល់ពីលំនៅឋាន
មន្ទីរពេទ្យ សាលារៀន...)
- សកម្មភាពកសិកម្មអតិផលនៅតំបន់ឆ្នេរ មិនអាចជៀសផុតពីបម្រើបម្រាស់ជីគីមី
និងថ្នាំការពារផលដំណាំបានទេ
- សកម្មភាពទេសចរណ៍គឺកំណើនភ្ញៀវទេសចរតាមរមណីយដ្ឋាននានាតាមតំបន់ឆ្នេរ
ជាប្រភពមួយទៀតនៃការបំពុល ។
តំបន់ដែលរងនូវការបំពុលខ្លាំងជាងគេ គឺឆ្នេរសមុទ្រជាយទ្វីបដូចជា សមុទ្រឧត្ដរ សមុទ្របាល់ទិច សមុទ្រមេឌីទែរ៉ាណេ បន្ទាប់គឺឆ្នេរមហាសមុទ្រធំៗ ព្រោះនៅទីនោះសកម្មភាពមនុស្សមានជាមមាញឹក ។ លំហសមុទ្រធំល្វឹងល្វើយហើយនៅឆ្ងាយពីសកម្មភាពមនុស្ស ត្រូវបានបំពុលកម្រិតទាប ។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអង់គ្លេសដែលបានតាមដាន PH ក្នុងទឹកសមុទ្រជ្រៅជាប្រចាំបានបញ្ជាក់ថា ទឹកសមុទ្រជ្រៅកើនជាតិអាស៊ីតគួរឱ្យបារម្ភផងដែរ ។
តើគួរទុកចិត្តថាមហាអំណាចឧស្សាហកម្មធំៗដែលមានមធ្យោបាយគ្រប់គ្រាន់មិនបានរំលោភមហាសមុទ្រ ដោយលួចទម្លាក់កាកសំណល់ឧស្សាហកម្មគ្រោះថ្នាក់ឬទេ? ដើម្បីបេតិកភណ្ឌពិភពលោកមួយឋិតថេរចីរកាលយូរអង្វែងសម្រាប់មនុស្សជាតិ «អភិវឌ្ឍគប្បីដើរទន្ទឹមនឹងអភិរក្ស» ។
