ជំពូកទី១ មនុស្សជាច្រើនរស់នៅមជ្ឈដ្ឋានក្ដៅ
មេរៀនទី៦ ការដាំដុះនិងការចិញ្ចឹមសត្វនៅតំបន់វាលស្មោង
ពន្យល់ពាក្យ
· ពហុវប្បកម្ម ៖ វិធីដាំដុះច្រើនមុខនៅលើដីតែមួយ។
· ប្រពៃណី ៖ ទំនៀមទម្លាប់ដែលប្រជាជននិយមអនុវត្តតាមពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់។
· កសិកម្ម ៖ ការដាំដំណាំ ការចិញ្ចឹមសត្វ សម្រាប់ធ្វើជាអាហារបស់ប្រជាជន។
· វង់រស្មី ៖ រង់ពន្លឺដូចជាឆពណ្ណរង្សីជាដើម។ ក្នុងន័យនេះបានដល់ទេសភាពចម្ការដំណាំ ដែលសណ្តូកជាខ្សែៗ នៅជុំវិញភូមិមើលទៅដូចជាវង់នៃខ្សែកាំរស្មី។
១. ប្រពៃណីតំបន់ចាលស្មោងទ្វីបអាព្រិច
- នៅតំបន់វាលស្មោងទ្វីបអាព្រិចកសិករនិយមដាំដំណាំលើដីស្រែព្រៃដុត។ 
ការដុតព្រៃនៅតំបន់វាលស្មោងផ្តល់ផលចំណេញពីយ៉ាង គឺបានដីដាំដំណាំ និងបានស្មៅខ្ចី សម្រាប់ចិញ្ចឹមសត្វ។
- តំបន់វាលស្មោងទ្វីបអាព្រិចគេដាំដំណាំពហុវប្បកម្មដែលមានទេសភាពប្លែកៗដូចវង់រស្មីនៅជុំវិញភូមិ។ ស្រីៗដាំបន្លែនិងដើមឈើហូបផ្លែចម្រុះគ្នា។ ប្រុសដាំធញ្ញជាតិ ដូចជាមីល មីយេ និងសរីកូ សម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិត និងបបាញ់សត្វ។អ្នកចិញ្ចឹមសត្វពួកគេតែងផ្លាស់ទីពីវាលស្មៅមួយទៅវាលស្មៅងមួយទៀត។
២. មនុស្សនិងវាលស្មោងស្ថិតក្នុងគ្រោះថ្នាក់
- ប្រជាជននៅតំបន់វាលស្មោងមានការកើនឡើងឥតឈប់ឈរ។ ពហុវប្បកម្មប្រពៃណី
មិនអាចចិញ្ចឹមមនុស្សច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់បានឡើយ។ ដើម្បីចិញ្ចឹមមនុស្សដ៏ច្រើននោះ កសិករ ត្រូវខិតខំដាំដំណាំទ្វេរដង នៅលើដីទំនេរ។ ដោយមិនប្រើជី អាជីវកម្មហួសហេតុបែបនេះធ្វើឱ្យខូចមជ្ឈដ្ឋានយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ ដីគ្មានគម្របធម្មជាតិឡើងរឹងក្តាំងផ្តល់ឱកាសឱ្យវាលលំហរទន្រ្ទានទៅលើវាលស្មោងកាន់តែខ្លាំង។ តំបន់នោះគ្មានទឹកគ្មានស្មៅសត្វស្លាប់រាល់ថ្ងៃកសិករធ្លាក់ក្នុងក្ដីអស់សង្ឃឹម។ កសិករបោះបង់ចោលភូមិ ចលនានេះហៅថា ចំណាកស្រុកស្រែ។
៣. អ្នកវាលស្មោងប្រយុទ្ធដើម្បីស្រោចស្រង់មជ្ឍដ្ឋានរស់នៅ
- ដើម្បីទប់ទល់ និងការទន្រ្ទាននៃវាលលំហ អ្នកវាលស្មោងសាកល្បងការពារមជ្ឈដ្ឋានរស់នៅរបស់គេដោយការដាំដើមឈើឡើងវិញ។ គេបានដោះស្រាយបញ្ហាទឹកដោយជីកអណ្តូង ប្រឡាយ ឬបូមទឹកពីស្ទឹង និងព្រែកជិតៗ ដើម្បីបង្កើតផលិតផលកសិកម្ម។
