◾ អត្រានគរូបនីយកម្ម៖ ជាផលធៀបរវាងប្រជាជនដែលកើតក្នុងក្រុង
និងផ្លាស់ទីមករស់ក្នុងក្រុង និងប្រជាជនក្រុងសរុបលើ ១០០នាក់។
◾ សម្ពាធប្រជាសាស្រ្ដ៖
សំដៅដល់បន្ទុកដ៏ធ្ងន់នៃកំណើនប្រជាសាស្រ្ដ។
◾ ឧស្សាហូបនីយកម្ម៖
ប្រភេទឧស្សាហកម្មដែលប្រើប្រាស់គ្រឿងយន្ដទំនើបៗ ។
◾ អន្តរភាពទីក្រុង៖
ការកែប្រែរបៀបរស់នៅរបសប្រជាជនដែលជាប់ពាក់ព័ន្ធ។
◾ សំណង់អនាធិបតេយ្យ៖ លំនៅឋាន
ដែលកើតឡើងដោយឯកឯង គ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់ គ្មានច្បាប់ទម្លាប់លើទីសាធារណៈ។
ភាពគ្នានៃនគរូបនគរូបនីយកម្មក្នុងប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍ និងការលូតលាស់យ៉ាងសំខាន់នៃទីក្រុង៖
● អត្រានគរូបនីយកម្មមានកម្រិតខ្ពស់ ទីក្រុងមានច្រើន ប៉ុន្តែការលូតលាស់ក្រុងខ្សោយ
មានជាង ៣% សម្រាប់ទីក្រុងញូយ៉ក និងទាបជាង ៥% ទីក្រុងមូស្គូ នៅចន្លោះឆ្នាំ១៩៩០ និង២០០០ ។
● កំណើនធម្មជាតិទីក្រុងមានកម្រិតខ្ពស់ជាងជនបទ។
ការរីកលូតលាស់យ៉ាងសំខាននៃទីក្រុងនៅប្រទេសលោកខាងត្បូង (ជាង ១៨% សម្រាប់ទីក្រុងម៉ិចស៊ីកូ និងទាបជាង ៦៤% សម្រាប់ទីក្រុងឃីនសាសានៅចន្លោះឆ្នាំ១៩៩០ និង២០០០ ។ មានទីក្រុងមួយចំនួនតិចតួច (នៅទ្វីបអាហ្វិ្រក) អត្រាកំណើនប្រជាជនក្រុងមានកម្រិតខ្ពស់។
មូលហេតុដែលនាំឱ្យមានចលនាចំណោលស្រុកស្រែ៖
✔ ដើម្បីស្វែងរកការងារធ្វើ
✔ បន្តការសិក្សា
✔ កត្តាជីវភាព
✔ ការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍
✔ សម្ពាធប្រជាសាស្ត្រ
✔ ឧស្សាហូបនីយកម្មទៅលើវិស័យកសិកម្ម
✔ តាមគ្រួសារ
✔ មានទំនាស់ក្នុងសង្គម
✔ មានបញ្ហាផ្សេងៗទៀត...។
នៅពេលដែលមានបន្ទុះប្រជាជនទីក្រុងកើនឡើងតើមានបញ្ហាកើតឡើងដូចជា៖
✔ បញ្ហាជីវភាព
និងសុខភាព
✔ កង្វះហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ
✔ កង្វះជម្រក
✔ កង្វះការងារធ្វើ
✔ ផលិតផលកសិកម្មថយចុះ
✔ បញ្ហាពេស្យាចា
និងចោរកម្ម
✔ បញ្ហាផ្គត់ផ្គង់អគ្គីសនី
និងទឹកស្អាត
✔ អសន្តិសុខក្នុងសង្គម
✔ ការលាតសន្ធឹងនៃទីក្រុង
✔ កខ្វក់បរិស្ថាន។