(ជ៤)មេរៀនទី៣៖ (សង្ខេបមេរៀន) វិធានការនិងការគ្រប់គ្រងជម្រកសត្វព្រៃ

សេចក្តីផ្តើម

បច្ចុប្បន្ន តាមការប៉ាន់ស្មានមានជីវៈចម្រុះ ២៥% នៅលើពិភពលោកត្រូវបានបាត់បង់ក្នុងរយៈពេល ២ទៅ៣   ទសវត្សទៀត។

១. វិធានការការពារជម្រកសត្វព្រៃ

ការគំរាមកំហែងយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរបំផុតចំពោះសត្វព្រៃគឺការបំផ្លិចបំផ្លាញ ការបំបែកជាចំណែក និងការរេចរឹល នៃទីជម្រករបស់វា។ អ្នកជីវវិទូសត្វព្រៃភាគច្រើនជឿថា  វិធីដែលល្អបំផុតដើម្បីរក្សាការបាត់បង់ប្រភេទសត្វព្រៃគឺត្រូវ បង្កើតព្រៃបម្រុង ឧស្យានជាតិ ដែនជម្រកសត្វព្រៃ ព្រមទាំងតំបន់ការពារធម្មជាតិដទៃទៀតទូទាំងពិភពលោក។ ការបាត់បង់ជម្រកសត្វព្រៃ ដោយសារអាជីវកម្មព្រៃឈើដោយគ្មាននិរន្តរភាព ការពង្រីកផ្ទៃដីកសិកម្ម និងការរាន ដីព្រៃឈើ ធ្វើកម្មសិទ្ធ។

ដើម្បីការពារជម្រកសត្វព្រៃ រាជរដ្ឋាភិបានមានវិធានការមួយចំនួនដូចជា៖

·       បង្កើតច្បាប់ការពារជម្រកសត្វព្រៃ

·       រៀបចំផែនការគ្រប់គ្រង និងអនុវត្តន៍ច្បាប់ឱ្យបានច្បាស់លាស់

·       បំផុសចលនាដាំកូនឈើឡើងវិញ នៅគ្រប់តំបន់ដែលទទួលរងការកាប់បំផ្លាញ

·       លើកគោលការណ៍ណែនាំស្តីពីដំណើររៀបចំសហគមន៍ព្រៃឈើនៅតាមមូលដ្ឋាន

·       ដាក់ទោសដល់ជនដែលប្រព្រឹត្តខុសនឹងច្បាប់ហាមឃាត់ទាំងឡាយ

·       លើកទឹកចិត្តដល់អ្នកដែលមានស្មារតីចូលរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងការការពារសត្វព្រៃ

·       បង្កើតដែនបម្រុងឱ្យបានច្រើនកន្លែងនៅប្រទេសកម្ពុជា។

២.​ ការគ្រប់គ្រងជម្រកសត្វព្រៃ

ដើម្បីគ្រប់គ្រងជម្រកសត្វព្រៃយើងត្រូវបង្កើតដែនជម្រកសត្វ និងសួនសត្វព្រៃឱ្យបានច្រើនកន្លែងដូចជា៖

·       ដែនជម្រកសត្វព្រៃរួមមាន៖ ភ្នំឱរ៉ាល់ ពាមក្រសោប ភ្នំសំកុល រនាមដូនសំ គូលេន-ព្រហ្មទេព បឹងពែរ លំផាត់ ភ្នំព្រេច ភ្នំណាមលៀរ និងស្នួល។

·       សួនសត្វព្រៃ៖ ភ្នំតាម៉ៅជាកម្មវិធីរបស់ការិយាល័យសត្វព្រៃ។ តំបន់ជុំវិញភ្នំតាម៉ៅ៖ ជាព្រៃបម្រុងចាត់តាំងដោយសម្តេចព្រះសីហនុ។