អក្សរសិល្ប៍មានលក្ខណៈជាតិ គឺជាស្នាដៃដែលបានបង្ហាញពីតម្លៃពិសេសរបស់ជាតិមួយដែលខុសប្លែកពីជាតិដទៃតាំងពីជំនឿ ទំនៀមទម្លាប់ ប្រពៃណី ទស្សនៈ ចិត្ត គំនិត មុខរបរ ជីវភាពរស់នៅ និងអាកប្បកិរិយាផ្សេងៗជាដើម។
បង្ហាញលក្ខណៈជាតិនៃអក្សរសិល្ប៍តាមរយៈរឿង
ទុំទាវ៖
+ ទីតាំងភូមិសាស្រ្ដ
- វត្តវិហារធំ, ពោធិជើងខាល
វិហារធំ...។
+ ជីវភាពរស់នៅ
- មុខរបរ៖ ធ្វើស្រែ ជួញដូរ (លក់តោក...)
- មធ្យោបាយធ្វើដំណើរ៖ ជិះរទេះសេះ
ជិះទូក ថ្មើជើង (ទុំពេជ្របររទេះលក់តោក...) ។
+ ផ្នត់គំនិត
- នំមិនធំជាងនាឡិ។
+ ប្រពៃណីទំនៀមទម្លាប់
- កូនប្រុសបួសរៀន កូនស្រីចូលម្លប់ (ទុំបួសរៀននៅវត្តវិហារធំ
ទាវចូលម្លប់)
- ពិធីចូលចែចូវស្ដីដណ្ដឹង
- ពិធីរៀបការ។
+ ជំនឿ
- ជឿលើកម្មផល
(ទុំទម្លាក់កំហុសទៅលើកម្មផល)
- ជឿលើមន្ដអាគម (សារិកាលិនថោង)
- ជឿលើការទស្សន៍ទាយ
(លោកគ្រូទាយឱ្យទុំ និងពេជ្រ) ។
+ សិល្បៈ
- សិប្បកម្មធ្វើតោក
- ផ្លុំប៉ី ស្មូត។
+ ការដាក់ឈ្មោះ
- ឈ្មោះខ្មែរ ( ទុំ ទាវ នោ...) ។
