លោក ដាវិន
ការធ្វើដំណើររបស់លោកដាវិនចាប់ផ្ដើមពីប្រទេសអង់គ្លេសទៅអាមេរិកខាងត្បូងប្រជុំកោះកាឡាប៉ាកូសទ្វីបអូស្ត្រាលីកាត់តាមទ្វីបអាព្រិច រួចវិលចូលប្រទេសអង់គ្លេសវិញ។ ដាវីនបានសង្កេតឃើញភាវៈរស់ប្លែកៗសំណល់នៃភាវរស់ជំនាន់មុន និងលក្ខណៈពិសេសនៃសារពាង្គកាយលើប្រជុំកោះកាឡាប៉ាកូស។
ភាវរស់ប្លែកៗដែលដាវីនបានឃើញមានសត្វល្អិតដែលមានសណ្ឋានដូចស្រមោច សត្វស្លូត (Sloth) សត្វម៉ូណូត្រែម (Monotreme)។
ដាវីនបានសង្កេតឃើញថាផូស៊ីលដែលជាសំណល់នៃភាវៈរស់ជំនាន់មុនមានលក្ខណៈប្លែកៗខុសពីភាវៈរស់សព្វថ្ងៃ។ ផូស៊ីល គឺជាស្នាមឬសំណល់ភាវៈរស់ដែលមានជីវិតរស់នៅកាលពីជំនាន់មុនយូរមកហើយ។
អណ្ដើកយក្ស
លោកដាវីនបានធ្វើការប្រៀបធៀបភាវៈរស់លើប្រជុំកោះកាឡាប៉ាកូសទៅកន្លែងផ្សេងទៀតគឺមានលក្ខណៈខ្លះដូចគ្នានិងលក្ខណៈខ្លះខុសគ្នា ។
លោកដាវីនសង្កេតឃើញភាវៈរស់ទាំងនោះមានលក្ខណៈដូចគ្នាខ្លះនិងមិនដូចគ្នាខ្លះដូចជាបង្កួយលើទ្វីបមានក្រញ៉ាំ ជើងតូចដែលអាចតោងលើដើមឈើដើម្បីស៊ីស្លឹករុក្ខជាតិ ឯបង្កួយលើកោះមានក្រញ៉ាំជើងធំដែលអាចតោងលើថ្មរអិលស៊ីសារាយសមុទ្របាន។ សត្វនិងរុក្ខជាតិនៅប្រជុំកោះកាឡាប៉ាកូសមានលក្ខណៈដូចគ្នាជាមួយសត្វ និងរុក្ខជាតិនៅអាមេរិកខាងត្បូង។ ដាវីនបានទាញសម្មតិកម្មថា ភាវៈរស់នៅលើប្រជុំកោះកាឡាប៉ាកូសមានដើមកំណើតចេញពីទ្វីបអាមេរិកខាងត្បូងតែឆ្លងកាត់រយៈពេលដ៏យូរទម្រង់សារពាង្គកាយនិង លក្ខណៈរបស់ភាវៈរស់ទាំងនោះប្រែប្រួលទៅតាមលក្ខខណ្ឌជីវិតនៅលើកោះ។
តាមការប្រៀបធៀបភាវៈរស់ដែលនៅប្រជុំកោះផ្សេងៗនៃប្រជុំកោះកាឡាប៉ាកូស លោកដាវីន សង្កេតឃើញភាវៈរស់មានលក្ខណៈខុសគ្នាខ្លះដូចជាអណ្ដើកលើកោះខ្លះមានស្នូករាងមូល ហើយកោះខ្លះទៀតមានអណ្ដើកមានស្នូកសំប៉ែត។
បន្សុំាជាលក្ខណៈមួយដែលធ្វើឱ្យភាវៈរស់រស់រានមានជីវិត និងបន្តពូជបានសមស្របនឹងមជ្ឈដ្ឋានដែលវារស់នៅ។ លក្ខណៈបន្សុំារបស់សត្វស្លាបនៅលើប្រជុំកោះកាឡាប៉ាកូស៖ សត្វស្លាបទាំងអស់មានរូបរាង ទំហំ និងចំពុះខុសៗគ្នដូចជាបក្សី (Finch) ចំពុះមានរូបរាងខុសៗគ្នាទៅតាមរបបអាហារ គឺបក្សីស៊ីសត្វល្អិតមានចំពុះតូច រាងដូចម្ជុល ឯបក្សីស៊ីគ្រាប់ធញ្ញជាតិមានចំពុះធំទូលាយហើយមាំ។ ដូចនេះយើងសន្និដ្ឋានថា រូបរាងនិងទំហំរបស់ចំពុះបក្សីជាទម្រង់មួយដែលធ្វើឱ្យបក្សីអាចចឹកចំណី ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិតនិងបន្តពូជនៅទីនោះបាន។
ការវិវត្ត គឺជាការផ្លាស់ប្ដូរ ឬបម្រែបម្រួលជាបន្តបន្ទាប់នៃទម្រង់ឬលក្ខណៈនៃភាវៈរស់មួយប្រភេទដោយឆ្លងកាត់ជំនាន់ជាច្រើនដែលនាំឱ្យកើតនូវទម្រង់សត្វឬរុក្ខជាតិថ្មីៗ។ បានជាសត្វនៅលើកោះមានលក្ខណៈខុសពីសត្វនៅលើទ្វីប ព្រោះសត្វនៅលើទ្វីបបានអណ្តែតទើលើកោះមានការផ្លាស់ប្ដូរ និងការប្រែប្រួលលក្ខណៈដើម្បីបន្ស៉ាំនឹងលក្ខខណ្ឌជីវិតថ្មី។
ការលេចចេញនូវពូជសត្វឬរុក្ខជាតិថ្មីៗ ព្រោះនៅក្នុងហ្វូងសត្វ ឬចំការរុក្ខជាតិមានលេចឡើងនូវឯកត្តៈដែលមានលក្ខណៈប្លែកៗ។ បើលក្ខណៈទាំងនោះសមស្របទៅតាមសេចក្តីត្រូវការរបស់មនុស្ស នោះមនុស្សជ្រើសរើសឯកត្តៈនោះទុកឱ្យបន្តពូជដាច់ដោយឡែក។ ដូចនេះពូជសត្វស្រុក ឬរុក្ខជាតិដាំជាច្រើនបែបខុសៗគ្នា ហើយពូជសត្វ ឬរុក្ខជាតិនីមួយៗឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការរបស់មនុស្ស។ ការសិក្សាអំពីជម្រើសដោយមនុស្សផ្ដល់ផលប្រយោជន៍ដល់ដាវីនសម្រាប់បកស្រាយអំពីការវិវត្តធម្មជាតិមានដំណើរការជម្រើសសត្វ និងរុក្ខជាតិផងដែរ។
ជម្រើសដោយធម្មជាតិ ជាដំណើរដែលឯកត្តៈមានបន្ស៉ាំទៅនឹងមជ្ឈដ្ឋានប្រសើរជាងគេគឺ អាចរស់រានមានជីវិត និងបន្តពូជបានច្រើនជាងភាវៈរស់ដទៃក្នុងប្រភេទតែមួយ ហើយកត្តាដែលជះឥទ្ធិពលលើជម្រើសដោយធម្មជាតិមានការបង្កើតកូនចៅច្រើនហួសប្រមាណ ការប្រជែងដើម្បីរស់ និងបម្រែបម្រួល...។
លោកដាវិនពន្យល់ថា ឆ្លងកាត់តាមរយៈពេលដ៏យូរអង្វែង ជម្រើសរើសដោយធម្មជាតិនាំឱ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរលក្ខណៈនៃប្រភេទភាវៈរស់។ បម្រែបម្រួលលក្ខណៈមានប្រយោជន៍ត្រូវបានប្រមូលគរផ្ដុំជាបន្តបន្ទាប់ចំពោះប្រភេទភាវៈរស់មួយ ឯបម្រែបម្រួលលក្ខណៈគ្មានប្រយោជន៍ត្រូវបាត់បង់ទៅវិញ។ ការផ្លាស់ប្ដូរមជ្ឈដ្ឋាននាំឱ្យមានជម្រើសដោយធម្មជាតិ។
ចំណុចសំខាន់ៗនៃទ្រឹស្តីវិវត្តន៍របស់ដាវីនគឺ៖
• ភាវៈរស់មានបម្រែបម្រួលគឺមានលក្ខណៈថ្មីកើតឡើង
• ភាវៈរស់បង្កើតកូនចៅច្រើនលើសលុបបណ្តាលឱ្យភាវៈរស់មានការប្រជែងគ្នាដើម្បីរស់និងបន្តពូជ។
• ភាវៈរស់ដែលមានបម្រែបម្រួលមានប្រយោជន៍អាចបន្ស៉ាំនឹងមជ្ឈដ្ឋានអាចរស់នៅ និងបន្តពូជហើយបញ្ជូនលក្ខណៈរបស់ខ្លួនទៅសណ្តានក្រោយ។ ឆ្លងកាត់រយៈពេលដ៏យូរ បម្រែបម្រួលមានប្រយោជន៍ផ្តុំទុកក្នុងពូជ ឬប្រភេទភាវៈរស់ថ្មី។ ឯកត្តៈនៅក្នុងប្រភេទតែមួយអាចមានលក្ខណៈខុសគ្នាជាច្រើន។ លក្ខណៈខុសគ្នារវាងឯកត្តៈនៅក្នុងប្រភេទតែមួយហៅ ដោយបម្រែបម្រួល។