ដើម្បីកំណត់ទំហំនៃពពួកមានមធ្យោបាយជាច្រើនត្រូវបានប្រើប្រាស់ដូចជា ការសង្កេតផ្ទាល់ឬមិនផ្ទាល់ ការប៉ាន់ស្មាន ការដៅទុកហើយចាប់មកវិញ។
វិធីមួយ ដើម្បីកំណត់ទំហំនៃពពួក គឺជាការរាប់សមាជិកទាំងអស់។
ជួនកាលមានពេលខ្លះការសង្កេតអត្តសញ្ញាណនៃសារពាង្គកាយមានភាពងាយស្រួលជាងការរាប់ចំនួនសារពាង្គកាយដោយផ្ទាល់។
ការប៉ាន់ស្មានគឺជាចំនួនល្អៀងទៅលើការសន្និដ្ឋានដោយសមហេតុផល។ មធ្យោបាយមួយក្នុងការប៉ាន់ស្មានទំហំពពួក គឺជាការរាប់សមាជិកក្នុងតំបន់តូចៗហើយធ្វើការគណនារកសមាជិកក្នុងតំបន់ធំ។
មានវិធីប៉ាន់ស្មានមួយទៀត គឺការដៅហើយចាប់មកវិញ។ ឧទាហរណ៍៖ ដំបូងគេចាប់អណ្ដើកពីក្នុងសមុទ្រដោយមិនឱ្យវាមានគ្រោះថ្នាក់អ្វីឡើយ។ អ្នកអេកូឡូស៊ីចាប់ហើយដៅនៅលើស្នូករបស់វា។ ពីរឬបីអាទិត្យក្រោយមកគេត្រឡប់មកវិញហើយចាប់អណ្ដើកម្ដងទៀត។ ពួកគេរាប់ចំនួនអណ្ដើកដែលបានដៅនិងចំនួនអណ្ដើកដែលមិនបានដៅ។ ដោយប្រើប្រាស់រូបមន្តគណិតវិទ្យា គេអាចប៉ាន់ស្មានអណ្ដើកដែលមាននៅក្នុងសមុទ្រ។
ក្នុងលក្ខខណ្ឌប្រកបល្អ សារពាង្គកាយស្ទើរតែទាំងអស់លូតលាស់ហើយបន្តពូជយ៉ាងរហ័សនៅក្នុងពពួករបស់គេ។ ប្រសិនបើគ្មានអ្វីមកបញ្ឈប់ទេ ពពួកលូតលាស់និងបន្តវាតទីលឿនទៅៗ។ ការប្រែប្រូលទំហំរបស់វា កាលណាមានសមាជិកថ្មីចូល ឬចេញពីពពួក។ ការប្រែប្រូលនេះ បណ្ដាលមកពីកត្តាច្រើន ដួចជា៖
មធ្យោបាយដែលធ្វើឱ្យមានកំណើនពពួក គឺការចាប់កំណើត។ ល្បឿនកំណើតនៃពពួកគឺជាចំនួននៃការកើតក្នុងថេរៈវេលាមួយ។ មធ្យោបាយមួយទៀតដើម្បី៎ឱ្យទំហំនៃពពួកថយចុះគឺការងាប់។ ល្បឿននៃការងាប់ គឺជាចំនួនងាប់នៃភាវៈរស់នៅក្នុងពពួក ក្នុងថេរៈវេលាកំណត់។ កាលណាល្បឿននៃកំណើតធំជាងល្បឿននៃការងាប់ទំហំនៃពពយកជាទូទៅកើន៖
ល្បឿនកំណើត > ល្បឿននៃការងាប់ => ពពួកកើន
កាលណាល្បឿននៃការងាប់ធំជាងល្បឿននៃការចាប់កំណើត ទំហំពពួកថយចុះ
ល្បឿននៃការងាប់ > ល្បឿនកំណើត => ពពួកថយចុះ
ទំហំនៃពពួកប្រែប្រួលក៏បណ្ដាលមកពីមានចំណាកស្រុក ឬចំណូលស្រុកច្រើនដែរ។ ឧទាហរណ៍៖ កាលណាមានមនុស្សផ្លាស់ទីលំនៅចេញឬចូលច្រើន បណ្ដាលឱ្យចំនួនប្រជាជនប្រែប្រូល។
ដង់ស៊ីតេពពួកគឺជាចំនួនឯកត្តៈដែលស្ថិតនៅក្នុងតំបន់ពិសេសមួយ។ សមីការដង់នៃពពួកគឺ
ដង់ស៊ីតេពពួក = (ចំនួនឯកត្តៈ)៖(ផ្ទៃក្រឡាតំបន់)
កត្តាកំណត់ជាកត្តាបរិស្ថានដែលធ្វើឱ្យពពួកកើន។ កត្តាកំណត់សំរាប់ពពួកគឺ អាហារ ទឹក បរិយាកាស និងសីតុណ្ហភាព ប៉ុន្តែបរិស្ថានខ្លះ ជាបុព្វហេតុដែលធ្វើឱ្យពពួកថយចុះ។
អាហារ និងទឹក ជាកត្តាកំណត់នៃការលូតលាស់របស់ពពួក ព្រោះសារពាង្គកាយត្រូវការអាហារ និងទឹកដើម្បីរស់។
បរិយាកាសក៏ជាកត្តាកំណត់មួយដែរ សម្រាប់ការលូតលាស់របស់សត្វ និងរុក្ខជាតិ។
កត្តាអាកាសធាតុដូចជាសីតុណ្ហភាព ទឹកភ្លៀងក៏អាចជាកត្តាកំណត់ការលូតលាស់របស់ពពួកដែរ។ ភាពត្រជាក់ភ្លាមៗ អាចសម្លាប់សារពាង្គកាយនៃប្រភេទផ្សេងៗ រួមមានបក្សី និងថនិកសត្វ។ ខ្យល់ព្យុះកំបុតត្បូង ឬទឹកជំនន់អាចបោសសម្អាតសម្បុក និងរន្ធក្នុងដី។ ព្រឹត្តិការណ៍ខុសពីធម្មតានេះមានឥទ្ធិពលទៅលើទំហំនៃពពួក។