(ជ៣) មេរៀនទី៤៖ (មេរៀនសង្ខេប) ការខ្វះទឹកសាបទៅអនាគត

ជំពូក៣ បញ្ហាបរិស្ថានពិភពលោក

មេរៀនទី៤ ការខ្វះទឹកសាបនៅអនាគត

មេរៀនសង្ខេប

សេចក្ដីផ្ដើម

    បរិមាណទឹកសាបដែលមនុស្ស សត្វ និងរុក្ខជាតិអាចប្រើប្រាស់មានចំនួនតិចតួចបំផុត។ ទឹកសាបលើផែនដីមានតែ 3%​ ប៉ុណ្ណោះ ហើយក្នុងចំនួននេះមិនអាចបរិភោគបានទាំងអស់ទេ ព្រោះបរិមាណនេះបូកបញ្ចូលទាំងទឹកកកតំបន់ប៉ូលខាងជើងនិងខាងត្បូងផង។ មានតែទឹកសាប 15% ទេ ដែលអាចប្រើប្រាស់សម្រាប់ប្រជាជនទូទាំងពិភពលោក។ ទឹកសាបមនុស្សប្រើប្រាស់មានប្រភពសំខាន់ពីរគឺ ទឹកលើផ្ទៃដី​ និងទឹកក្នុងដី។ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ប្រើប្រាស់ទឹកដោយសន្សំសំចៃ បើពុំនោះទេយើងនឹងជួបកង្វះទឹកសាបនៅថ្ងៃអនាគតមិនខាន។

១. មូលហេតុដែលនាំឱ្យមានការខ្វះខាតទឹកសាប

១.១. កំណើនកម្ដៅ

    ការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើ ធ្វើឱ្យមានការប្រែប្រួលអាកាសធាតុដូចជាកម្ដៅលើផែនដីចេះតែកើនឡើង ដែលបង្កើតឱ្យមានរំហួតទឹកពីផ្ទៃផែនដីខ្លាំង និងនាំឱ្យទឹកកករលាយហូរចូលមហាសមុទ្រនឹងក្លាយជាទឹកប្រៃទាំងអស់។

ការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើ

១.២. កំណើនប្រជាជន

    សព្វថ្ងៃប្រជាជនលើពិភពលោកកាន់តែកើនឡើង ប៉ុន្តែទឹកសាបមិនកើនឡើងទេ។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រទស្សន៍ទាយថាឆ្នាំ 2025 ប្រទេសជាច្រើនលើពិភពលោកនឹងខ្វះទឹកសាបប្រើប្រាស់។

២. វិធីប្រើប្រាស់ទឹកសាបដោយសន្សំសំចៃ

    សន្សំសំចៃទឹកសាបមិនមែនមានន័យថា មិនឱ្យប្រើប្រាស់ទឹកទេ។ ប៉ុន្តែយើងត្រូវមានវិធីសន្សំសំចៃដូចជា៖

\( \bullet \) បិទក្បាលរ៉ូប៊ីនណេឱ្យបានជិតល្អ (អ្នកប្រើប្រាស់ទឹកម៉ាស៊ីន)

\( \bullet \) ផ្សព្វផ្សាយដល់សាលារៀន និងសហគមន៍ឱ្យយល់ដឹងពីការអភិរក្សទឹក

\( \bullet \) ប្រមូលចានប្រឡាក់ឬកខ្វក់ឱ្យអស់សិន រួចលាងតែម្ដង (ចៀសវាងលាងវាម្ដងមួយៗ)

\( \bullet \) ទឹកប្រើប្រាស់ហើយអាចប្រើប្រាស់ផ្សេងៗ ដូចជាទឹកងូតមិនទាន់ដុសសាប៊ូអាចយកស្រោចដំណាំបាន

\( \bullet \) ពិនិត្យវិក្កយបត្ររដ្ឋាករទឹកប្រចាំខែនីមួយៗ ដើម្បីតាមដានរកឃើញមូលហេតុនៃការប្រើទឹកតិចឬច្រើន

\( \bullet \) ស្រោចសួនច្បារឬបន្លែពេលព្រឹកឬល្ងាច ព្រោះពេលសីតុណ្ហភាពត្រជាក់រំហួតទឹកតិច

\( \bullet \) លាងបន្លែផ្លែឈើក្នុងចានធំចៀសវាងបង្ហូរទឹកដោយផ្ទាល់ ព្រោះយើងអាចយកទឹកលាងរួចទៅប្រើបានផ្សេង

\( \bullet \) ដាក់វត្ថុរក្សាសំណើមជុំវិញគល់ឈើ ព្រោះវាជួយសន្សំសំចៃទឹក និងពេលវេលាស្រោចទឹក

\( \bullet \) គប្រីប្រើអំបោសបោសសម្អាតជាមុន (បន្ទប់ទឹក ផ្លូវដើរ...) បន្ទាប់មកប្រើទឹកលាងសម្អាតជាក្រោយ

\( \bullet \) កាត់បន្ថយរយៈពេលងូតទឹក ព្រោះវាអាចជួយសន្សំទឹកបានច្រើន

\( \bullet \) កែសម្រួលបង្គន់ចាស់ៗ ដែលប្រើទឹកច្រើនឱ្យក្លាយជាបង្គន់ប្រើទឹកតិចវិញ

\( \bullet \) បង្រៀនកូនៗឱ្យចេះបិទក្បាលរ៉ូប៊ីនណេឱ្យជិតក្រោយពេលប្រើរួច

\( \bullet \) បោកសម្លៀកបំពាក់ត្រូវដាក់ទឹកល្មមទៅនឹងបរិមាណសម្លៀកបំពាក់

\( \bullet \) រក្សាទឹកដែលងូតរួចដើម្បីយកចាក់បង្គន់ឬស្រោចរុក្ខជាតិ។

៣. ផលវិបាកនៃការខ្វះខាតទឹកសាបនាអនាគតកាល

    តាមការប្រែប្រួលពីអតីតកាលដល់បច្ចុប្បន្ន អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រទស្សន៍ទាយថា នៅឆ្នាំ 2070 អាចនឹងមាន៖

\( \bullet \) មនុស្សអាយុ 50 ឆ្នាំ មានសភាពដូចមនុស្សអាយុ 85 ឆ្នាំ ហើយច្រើនមានជំងឺធ្ងន់ធរដោយសារខ្វះជាតិទឹក។ មនុស្សពេលនោះត្រូវជូតខ្លួនដោយកន្សែងអប់ប្រេងជំនួសទឹក។

\( \bullet \) មនុស្សទាំងអស់ត្រូវកោរសក់ ដើម្បីចៀសវាងប្រើទឹកលាងសម្អាត។

\( \bullet \) ទេសភាពជុំវិញត្រូវប្រែជាវាលធំក្ដៅហែងព្រោះគ្មានដើមឈើ គ្មានទឹកមានតែមនុស្សស្លាប់។ កម្មករ និយោជិកក្នុងរោងចក្រត្រូវបានគេផ្ដល់ទឹកផឹកជំនួសប្រាក់បៀរវត្ស។

\( \bullet \) មនុស្សត្រូវកាន់ថូរង់ចាំត្រងទឹក។ អាហារភាគច្រើនជាអាហារសិប្បនិម្មិត។ ពីមុនមនុស្សផឹកទឹក 8 កែវក្នុងមួយថ្ងៃ តែពេលនោះត្រូវផឹកទឹកត្រឹមតែកន្លះកែវប៉ុណ្ណោះ។

\( \bullet \) មនុស្សបោះចោលសម្លៀកបំពាក់ប្រឡាក់ ព្រោះគ្មានទឹកសម្រាប់បោកគក់នាំឱ្យសំរាមកើនឡើង។

\( \bullet \) មនុស្សទាំងអស់មើលទៅគួរឱ្យខ្លាច ដោយសាររាងកាយគ្មានជាតិទឹក និងពោរពេញដោយជំងឺដែលបង្កពីកាំរស្មីព្រះអាទិត្យខ្លាំងព្រោះស្រទាប់អូសូនបាត់បង់។

\( \bullet \) មនុស្សជំនាន់ក្រោយខ្សោយប្រាជ្ញា ដោយសារបរិមាណអុកស៊ីសែនថយចុះ (គ្មានរុក្ខជាតិ)។ ស្រ្តីអាយុ 20 ឆ្នាំមានរូបសម្បត្តិដូចមនុស្សអាយុ 40 ឆ្នាំ។ អាយុសង្ឃឹមរស់គិតជាមធ្យមគឺ 35 ឆ្នាំ។

\( \bullet \) ទឹកក្លាយជាវត្ថុពិសិដ្ឋដែលត្រូវយាមកាមយ៉ាងហ្មត់ចត់ ព្រោះអាចមានសង្គ្រាមដណ្ដើមទឹកគ្នា។

    កត្តាដែលរៀបរាប់ខាងលើមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ទេ ព្រោះសោកនាដកម្មនៃកង្វះទឹកមានច្រើនណាស់។ ករណីនេះកើតឡើងដោយសារសកម្មភាពយើងទាំងអស់គ្នានាពេលបច្ចុប្បន្ន ដែលបណ្ដាលឱ្យកូនចៅជំនាន់ក្រោយទទួល រងនូវកេរដំណែលដ៏ជូរចត់នៅពេលអនាគត។

ផលវិបាកនៃការខ្វះទឹកនាពេលអនាគត