វិធីសាស្រ្តស្រាវជ្រាវអំពីទីផ្សារមានច្រើនប្រភេទដូចជា៖ ការស្រាវជ្រាវបឋម ការស្រាវជ្រាវបែបបន្ទាប់បន្សំ ការស្រាវជ្រាវបែបបរិមាណវិស័យ បែបគុណវិស័យ និងការស្រាវជ្រាវចម្រុះ។
ការស្រាវជ្រាវបឋម
គឺជាទិន្នន័យដែលទទួលបានដោយផ្ទាល់។
មានន័យថាអ្នកស្រាវជ្រាវធ្វើការប្រមូលទិន្នន័យដោយខ្លួនឯងផ្ទាល់ជាជាងពឹងផ្អែកលើគំរូទិន្នន័យដែលមានពីមុនមក។
ប្រភេទការស្រាវជ្រាវដែលពេញនិយមបំផុតគឺការស្រាវជ្រាវបន្ទាប់បន្សំ។ វាត្រូវបានគេអនុញ្ញាតឱ្យប្រើជាសាធារណៈ និងឥតគិតថ្លៃ។ ការស្រាវជ្រាវបន្ទាប់បន្សំមានដូចជា៖ ព័ត៌មានពីគេហទំព័រ ទស្សនាវដ្តី និងការបោះពុម្ពផ្សាយពីរដ្ឋាភិបាល ទិន្នន័យជំរឿន និងជាលទ្ធផលដែលបានមកពីម៉ាស៊ីនស្វែងរកលើអ៊ីនធើណេត។
ប្រភពទាំងនេះ (ជាញឹកញាប់វាចំណាយថវិកាតិច និង ងាយស្រួល) ដែលធ្វើឱ្យការស្រាវជ្រាវនេះមានប្រសិទ្ធភាព និងចំណេញពេលវេលា។ ចំណែកឯគុណវិបត្តិនៃការស្រាវជ្រាវបន្ទាប់បន្សំនេះ គឺថាទិន្នន័យអាចមានលក្ខណៈទូទៅ ឬទូលាយពេក។ ដូច្នេះវាអាចមិនមានលក្ខណះជាក់លាក់ដែលសមស្របតាមគោលបំណងរបស់អ្នកស្រាវជ្រាវទាំងស្រុងនោះទេ។
ការស្រាវជ្រាវបែបគុណវិស័យត្រូវបានបង្ហាញលទ្ធផលជាពាក្យពេចន៍ច្រើនជាងតួលេខ។
វាត្រូវបានប្រើដើម្បីស្វែងយល់ពីគំនិត
ឬបទពិសោធន៍នៃអ្នកចូលរួម។
ប្រភេទនៃការស្រាវជ្រាវនេះអាចឱ្យអ្នកប្រមូលទិន្នន័យយល់ដឹងស៊ីជម្រៅលើប្រធានបទឱ្យកាន់តែច្បាស់លាស់។
វិធីសាស្រ្តបែបគុណវិស័យនេះ ជាទូទៅរួមមាន៖ ការសម្ភាសន៍ជាមួយនឹងសំណួរបើក ការសង្កេតដែលត្រូវបានពិពណ៌នាជាពាក្យ និងការពិនិត្យឯកសារស្រាវជ្រាវមុនៗដែលស្វែងយល់ពីគំនិត និងទ្រឹស្តីផ្សេងៗជាដើម។
ការស្រាវជ្រាវទីផ្សារបែបបរិមាណវិស័យសំដៅលើដំណើរការនៃការប្រមូលទិន្នន័យដ៏ច្រើនតាមរយៈការស្ទង់មតិ
កម្រងសំណួរបិទ និងវិធីសាស្ត្របោះឆ្នោតជាដើម។ ជាទូទៅ ការស្រាវជ្រាវបែបនេះ ទទួលបានលទ្ធផលជតួលេខ
និងក្រាហ្វិចច្រើនជាងពាក្យពេច៍
ឬទ្រឹស្តីផ្សេងៗ។
ការស្រាវជ្រាវចម្រុះ ធ្វើឡើងដោយភ្នាក់ងារស្រាវជ្រាវ។ ក្រុមហ៊ុនស្រាវជ្រាវទាំងនេះផ្តល់លទ្ធផលនៃការស្រាវជ្រាវរបស់ពួកគេទៅឱ្យទៅអ្នកប្រើប្រាស់ជាច្រើននាក់ដោយគិតថ្លៃ ឬតាមរយៈការ subscription ក្នុងតម្លៃមួយជាក់លាក់។
តាមរយៈការប្រើប្រាស់ទិន្នន័យរបស់ពួកគេ អ្នកប្រើប្រាស់ត្រូវការចំណាយថវិការដើម្បីធ្វើឱ្យការស្រាវជ្រាវមានប្រសិទ្ធភាព។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកទិញលទ្ធផលនៃការស្រាវជ្រាវបែបនេះ អាចធ្វើការប្រើប្រាស់តិចតួចទៅលើទិន្នន័យដែលប្រមូលបានដោយទីភ្នាក់ងារស្រាវជ្រាវនោះដោយសារវាមានលក្ខណៈទូទៅពេក។