សេចក្ដីផ្ដើម
ការរស់នៅដោយសុខដុមរមនារបស់ក្រុមជាតិពន្ធ និងសាសនាចម្រុះ គឺជាប្រភពកម្លាំង និងមោទនភាពសម្រាប់ជាតិ។ នេះបង្ហាញពីការអត់ឱន និងគំនិតទូលំទូលាយរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ គឺការប្រព្រឹត្តិចំពោះអ្នកដទៃដោយគ្មានការរើសអើងពណ៌សម្បុរ ឬជនជាតិ។
ពាក្យគន្លឹះ
· សុខដុមរមនា៖ គឺជាការរស់នៅដោយល្អូកល្អិនរបស់ក្រុមជាតិពន្ធ និងសាសនាចម្រុះ ដែលជាប្រភពកម្លាំង និងមោទនភាពសម្រាប់ជាតិ ។
· រើសអើង៖ គឺជាការបែងចែក ឬរឹតត្បិតលើមូលដ្ឋានពូជសាសន៍ ពណ៌សម្បុរ ឬដើមកំណើត ដែលធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់សិទ្ធិសេរីភាពក្នុងគ្រប់វិស័យ ។
· ទំនាស់៖ គឺជាលទ្ធផលអាក្រក់មួយនៃការរើសអើង ដែលនាំឱ្យសង្គមមានបញ្ហា។
· សន្តិភាព៖ គឺជាលក្ខខណ្ឌមួយដែលជំរុញការរីកចម្រើនក្នុងសង្គមចម្រុះជាតិសាសន៍ និងតម្រូវឱ្យគ្រប់ជនជាតិរួមចំណែកដោះស្រាយបញ្ហាដោយគ្មានអំពើហិង្សា ឬរើសអើង ។
១. ការរើសអើងជូជសាសន៍
ការរើសអើងពូជសាសន៍ គឺជាការបែងចែក ឬរឹតត្បិតលើមូលដ្ឋានពូជសាសន៍ ពណ៌សម្បុរ ដើមកំណើត ដែលធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់សិទ្ធិសេរីភាពក្នុងគ្រប់វិស័យ។
១.១ ការរើសអើងដោយផ្ទាល់
ការរើសអើងដោយផ្ទាល់គឺជាការប្រព្រឹត្តិចំពោះបុគ្គល ឬក្រុមដោយផ្អែកលើលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួន ដោយផ្អែកលើ(អាយុ, ពណ៌សម្បុរ, ភេទ, សាសនា)។ ឧទាហរណ៍៖ វេជ្ជបណ្ឌិតនៅមន្ទីរពេទ្យបដិសេធមិនព្យាបាលជំងឺ ព្រោះអ្នកជំងឺនោះជាជនជាតិភាគតិច មិនស្គាល់អត្តសញ្ញាណច្បាស់លាស់។
១.២ ការរើសអើងដោយប្រយោល
ការរើសអើងប្រភេទនេះកើតឡើង នៅពេលតម្រូវការជាគោលការណ៍ ឬលក្ខខណ្ឌដាក់ចេញលើកដំបូងហាក់ដូចជាមានលក្ខណៈយុត្តិធម៌ ប៉ុន្តែនៅពេលតម្រូវការជាគោលការណ៍ ឬលក្ខខណ្ឌទាំងនោះត្រូវបានយកទៅអនុវត្ត វាបានធ្វើឱ្យមនុស្សមួយក្រុមមិនទទួលបានប្រយោជន៍ ។ ឧទាហរណ៍៖ មានតែអ្នកធ្វើការបានរយៈពេល ៥ឆ្នាំជាប់គ្នា ទើបអាចតម្លើងប្រាក់ខែបាន។
២. ផលប៉ះពាល់នៃការរើសអើង
ការរើសអើងជាអំពើមិនគប្បីដែលផ្ដល់ផលអាក្រក់ដល់សង្គម និងបុគ្គល។ វាបង្កផលអាក្រក់ដូចជា៖ ខ្វះការជឿទុកចិត្ត ជំងឺផ្លូវចិត្ត បង្កើតវណ្ណៈអ្នកមាន និងអ្នកក្រីក្រ បាត់បង់សេវាសុខភាព បាត់បង់សិទ្ធិអភិវឌ្ឍន៍ឱកាសការងារ និងនាំឱ្យសង្គមមានទំនាស់។
៣. ជនជាតិភាគតិចនៅកម្ពុជា
កម្ពុជា មានជនជាតិចម្រុះរស់នៅដោយគ្មានការរើសអើង។ ជនជាតិភាគតិចទាំងនោះមានពីរប្រភេទ៖
៣.១ ជនជាតិភាគតិចដែលចូលមករស់នៅប្រទេសកម្ពុជា
ក. ជនជាតិចិនជនជាតិចិន
បានភៀសខ្លួនចូលមកស្រុកខ្មែរតាំងពីសម័យអង្គរមកម្ល៉េះ ហើយជនជាតិនេះបានរួមគ្នាបង្កើតជាសមាគមលេចមុខមាត់ជាងជនជាតិឯទៀតៗ ។ សព្វថ្ងៃ ជនជាតិចិនបានអនុវត្តតាមប្រពៃណីរបស់ខ្លួនជាច្រើនដែរ ។
ខ. ជនជាតិចាម
នៅពេលវៀតណាមចូលមកលុកលុយប្រទេសចាម្ប៉ាធ្វើសង្គ្រាមដណ្តើមទឹកដីបានកើតឡើង បានធ្វើឱ្យប្រជាជនចាមភៀសខ្លួនមករស់នៅប្រទេសកម្ពុជា ហើយតាំងទីលំនៅតាមបណ្តោយដងទន្លេនានា និងតាមដងទន្លេសាប ។ ជនជាតិចាម ក៏បានបង្កើតវិហារសម្រាប់គោរពបូជាដូចសាសនាដទៃទៀតដែរ ។
គ. ជនជាតិវៀតណាម
បានមករស់នៅប្រទេសកម្ពុជាតាំងពីយូរមកហើយដែរ ។ នៅឆ្នាំ 1620 ប្រជាជនវៀតណាមមួយចំនួនធំបានមករស់នៅក្នុងតំបន់ដីសណ្ដទន្លេមេគង្គ ។ ឆ្នាំ 1863 កម្ពុជាបានក្លាយទៅជាអាណានិគមនិយមបារាំង ។ របបអាណានិគមនិយមបារាំងបានលើកទឹកចិត្តដល់ការផ្លាស់មកកម្ពុជារបស់ជនជាតិវៀតណាម ។
៣.២ ជនជាតិភាគតិចអំបូរខ្មែរ
រស់នៅតាមតំបន់ឦសាន រក្សាអរិយធម៌ដើម និងពឹងផ្អែកលើកសិកម្ម លើចង្កេះភ្នំ និងចម្ការដែលពួកគេទើបដុតថ្មី (ដាំស្រូវ ពោត សណ្ដែក)។
៤. ការចូលរួមអភិវឌ្ឍសហគមន៍របស់ជនជាតិភាគតិច
ជនជាតិភាគតិច មានកាតព្វកិច្ចចូលរួមអភិវឌ្ឍសហគមន៍ លើកកម្ពស់ជីវភាព និងថែរក្សាបរិស្ថាន។
រាជរដ្ឋាភិបាលមានយុទ្ធសាស្ត្រគាំទ្រការចូលរួមរបស់ពួកគេ។
៥. សិទ្ធិរបស់ជនជាតិភាគតិច
v អង្គការសហប្រជាជាតិការពារសិទ្ធិជនជាតិភាគតិច ដែលពួកគេមានសិទ្ធិដូចជា៖
· មានវប្បធម៌ និងប្រតិបត្តិសាសនាពួកគេផ្ទាល់
· ប្រើប្រាស់ភាសាជាឯកជន និង សាធារណៈ
· ចូលរួមធ្វើសេចក្តីសម្រេចចិត្តថ្នាក់ជាតិ និងតំបន់ស្តីពីបញ្ហាទាក់ទងជនជាតិភាគតិច ឱ្យស្របទៅតាមថ្នាក់ជាតិ
· មានឱកាសគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការរៀនសូត្រ
· អាចប្រើប្រាស់សិទ្ធិរបស់ខ្លួនដោយស្មើភាពគ្នាចំពោះមុខច្បាប់
· ទទួលចំណេះដឹងពីប្រវត្តិសាស្ត្រ ប្រពៃណី ភាសា វប្បធម៌ ដែលមាននៅក្នុងដែនដីរបស់គេ។
៦. ការការពារចំពោះបងប្អូនជនជាតិភាគតិច
រាជរដ្ឋាភិបាលមានយុទ្ធសាស្ត្រលុបបំបាត់ការរើសអើង និងការពារបងប្អូនជនជាតិភាគតិចដូចជា៖
· បង្កើនការចូលរួមអភិវឌ្ឍន៍ ការពារវប្បធម៌ ភាសា
· ជំរុញទេសចរណ៍ កសិកម្ម និងយកចិត្តទុកដាក់លើស្ត្រី កុមារ
· ជំរុញអប់រំបងប្អូនជនជាតិភាគតិចឱ្យថែរក្សាសុខភាព អនាម័យ
· ទទួលស្គាល់ការប្រើប្រាស់ដីជាលក្ខណៈសមូហភាព លើកទឹកចិត្តអាជ្ញាធរដែនដីឱ្យដោះស្រាយទំនាស់នានានៅនឹងកន្លែង
· ជំរុញការបង្កើនការដាំដុះក្នុងសហគមន៍ និងស្វែងរកទីផ្សារផលិតផលទាំងនោះ ដើម្បីផ្តល់ការងារដល់បងប្អូន
· ខិតខំរកដៃគូអភិវឌ្ឍន៍ជាជនជាតិភាគតិច ។
៧. ការកសាងសន្តិភាពសង្គម
v ដើម្បីសន្តិភាពក្នុងសង្គមចម្រុះជាតិសាសន៍ ត្រូវ៖
· ធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវការប្រាស្រ័យទាក់ទង និងស្វែងយល់ប្រពៃណីវប្បធម៌គ្នា
· គោរពសិទ្ធិគ្នា ដោយទទួលយកភាពចម្រុះ
· រៀនពីអតីតកាល និងលើកស្ទួយសិទ្ធិជនជាតិដើមភាគតិចគ្រប់វិស័យ
រដ្ឋធម្មនុញ្ញខ្មែរ ធានាសមភាពដោយឥតប្រកាន់ពូជសាសន៍។ សន្តិភាពជំរុញការរីកចម្រើន ហើយគ្រប់ជនជាតិត្រូវរួមចំណែកដោះស្រាយបញ្ហាដោយគ្មានអំពើហិង្សា ឬរើសអើង។